ترجمه
(اى انسان!) آنچه از نیكى به تو رسد از خداست و آنچه از بدى به تو برسد از نفس توست. و (اى پیامبر) ما تو را به رسالت براى مردم فرستادیم و گواهى خدا در این‏باره كافى است.

نکته ها
در بینش الهى، همه چیز مخلوق خداست «اللّه خالق كلّ شى‏ء»[329] و خداوند، همه چیز را نیك آفریده است. «احسن كلّ شى‏ء خلقه»[330] آنچه به خداوند مربوط است، آفرینش است كه از حُسن جدا نیست و ناگوارى‏ها و گرفتارى‏هاى ما، اوّلاً فقدان آن كمالات است كه مخلوق خدا نیست، ثانیاً آنچه سبب محرومیّت از خیرات الهى است، كردار فرد یا جامعه است.
به تعبیر یكى از علما، زمین كه به دور خورشید مى‏گردد، همواره قسمتى كه رو به خورشید است، روشن است و اگر طرف دیگر تاریك است، چون پشت به خورشید كرده وگرنه خورشید، همواره نور مى‏دهد. بنابراین مى‏توان به زمین گفت: اى زمین هر كجاى تو روشن است از خورشید است و هر كجاى تو تاریك است از خودت مى‏باشد. در این آیه نیز به انسان خطاب شده كه هر نیكى به تو رسد از خداست و هر بدى به تو رسد از خودت است.
با آن همه ستایش قرآن از رسول اللّه‏صلى الله علیه وآله، باید گفت: مراد از «من نفسك» نفس انسان است، نه شخص پیامبر. واللّه العالم
در آیه قبل خواندیم كه خوبى‏ها و بدى‏ها همه از نزد خداست و در این آیه مى‏خوانیم: تنها خوبى‏ها از اوست و بدى‏ها از انسان است و این به خاطر آن است كه بدى‏ها از آن جهت كه از انسان صادر مى‏شود به انسان نسبت داده شده و از آن جهت كه خود انسان و اراده او در تحت سیطره الهى است، به خدا نسبت داده مى‏شود. چنانكه اگر كارمند دولت خلاف كند، این خلاف هم به خود كارمند نسبت داده مى‏شود، و هم به دلیل آنكه او كارمند دولت است، به دولت نسبت داده مى‏شود.
امام رضاعلیه السلام مى‏فرماید: خداوند به انسان خطاب مى‏كند كه اراده و خواست تو نیز از من است.[331] آرى، انسان با خواست خداوند مى‏تواند تصمیم بگیرد.

پيام ها
1- در جهان بینى الهى، هر نیكى و زیبایى از خداست. «من حسنة فمن اللّه»
2- در برابر تضعیف روحیّه‏ها، باید تقویت روحیّه كرد. منافقان كه بدى‏ها را از رسول اللّه مى‏دانستند، این آیه در جبران آن مى‏گوید: «من سیّئة فمن نفسك»
3- رسالت پیامبر اسلام، جهانى است. «ارسلناك للناس»
4- انبیا براى همه مردم وسیله‏ى خیر هستند. «للناس»