1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 60
تفسير 51. الذاريات آية 1
Number of verses: 60
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَالذَّارِيَاتِ ذَرْوًا 1
سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‌آورند،

ترجمه
سوگند به بادهایى كه با شدّت اشیا را پراكنده مى‏كنند.
پس به ابرهاى گران بار سوگند.
پس به كشتى‏هایى كه به آسانى در حركتند سوگند.
پس به فرشتگانى كه كارها را تقسیم مى‏كنند سوگند.
كه آنچه وعده داده مى‏شوید، قطعاً راست است.
و حتماً (روز) جزا واقع‏شدنى است.

نکته ها
«ذاریات» جمع «ذاریة» به معناى بادهاى شدید، از «ذرو» به معناى پاشیدن و پراكندن است. «وِقر» به معناى بار سنگین و مراد از آن در اینجا ابرهاى پرباران مى‏باشد. «جاریات» به معناى كشتى‏ها یا نهرهاى روان است.
بر اساس روایات، مراد از «ذاریات»، بادها ومراد از «حاملات»، ابرها ومقصود از «جاریات»، كشتى‏ها و منظور از «مقسّمات»، فرشتگانى هستند كه ارزاق را تقسیم مى‏كنند.(1)
«یُسر»، ضد «عُسر» و به معناى آسانى است. مراد از «فالجاریات یُسراً» كشتى‏هایى است كه به آسانى و آرامى حركت مى‏كنند.
بادها كه عامل حركت كشتى‏ها و ابرها كه مایه‏ى بركت زمین هستند، در این آیات مورد سوگند خداوند واقع شده‏اند.
حیات بشر، حیوانات و گیاهان در گرو باران است و بادها در جابجا نمودن ابرها، تعدیل هوا و لقاح گیاهان نقش مهمى دارند.
نقش كشتى در زندگى گذشته وحال بشر بر كسى پوشیده نیست. وسیع‏ترین، ارزان‏ترین و كم حادثه‏ترین راه‏ها، راه‏هاى دریایى و سفر با كشتى است. زمانى نقش آن معلوم مى‏شود كه چند روزى كشتى‏هاى جهان متوقّف شوند.
امام رضاعلیه السلام فرمود: مراد از «المقسّمات امراً» ملائكه‏اى هستند كه هر روز ارزاق مردم را بین طلوع فجر تا طلوع خورشید تقسیم مى‏كنند.(2)
در تقسیم ارزاق، به هر فرد و قبیله و منطقه‏اى، سهمى و چیزى داده مى‏شود و چیز دیگرى داده نمى‏شود، تا براى جبران كمبود، مسئله مشاركت، تعاون، رقابت، تجارت، حركت و ابتكار راه بیفتد و هیچ فرد و قبیله‏اى، خود را از هر جهت بى‏نیاز نبیند و دست به طغیان نزند. آرى تنگناها در كنار گشایش‏ها، به طور حكیمانه‏اى قرار گرفته است. «قرن بسعتها عقابیل فاقتها»(3)
توجّه به قدرت‏نمایى خداوند در باد و ابر و كشتى، پذیرفتن معاد را براى انسان آسان مى‏كند. در آغاز این سوره با چهار سوگند پیاپى، قطعى بودن وقوع قیامت بیان شده است.
حروف «انّما» و «انّ»، حرف «لام» در كلمات «لصادق» و «لواقع» و جمله اسمیه، همه نشانه‏ى تأكید هستند.
نمونه‏هایى از وعده‏هاى الهى كه در دنیا محقّق شده است:
خداوند به مادر موسى دستور داد كه نوزادش را به آب افكند و به او فرمود: ما او را به تو برمى‏گردانیم و از پیامبرانش قرار مى‏دهیم، «انّا رادوه الیك و جاعلوه من المرسلین»(4) این وعده بزرگ صورت پذیرفت.
خداوند به پیامبر اسلام وعده داد كه تو را در برابر مسخره‏كنندگان كفایت مى‏كنیم، «انّا كفیناك المستهزئین»(5) وعده داد نام تو را بلند مى‏گردانیم، «و رفعنا لك ذكرك»(6) و به وعده‏هاى خود عمل كرد.
خداوند، بارها پیروزى حقّ بر باطل و خوش عاقبتى اهل تقوا را وعده داده و به وعده‏اش عمل كرده است. نام امام حسین‏علیه السلام ماند و نام قاتلان او محو شد.
كسانى‏كه به وعده خود عمل نمى‏كنند یا عاجزند یا حیله‏گر و یا فراموشكار و ذات مقدّس الهى از تمام این عیب‏ها به دور است.


1) تفسیر نورالثقلین.
2) من لایحضر، ج‏1، ص‏504.
3) نهج‏البلاغه، خطبه 91.
4) قصص، 7.
5) حجر، 95.
6) شرح، 4.

پيام ها
 1- سوگند به پدیده‏هاى طبیعى همچون ابر و باد و باران، توجّه اسلام را به كشف قوانین هستى و تدبیر حاكم بر آنها در جهت خداشناسى نشان مى‏دهد. «و الذاریات... فالحاملات... فالجاریات...»
 2- خداوند امور انسان را از طریق فرشتگان به انجام مى‏رساند. «والمقسّمات امراً»
 3- قرآن، براى اعتلاى فكر بشر، او را به محسوسات و غیر محسوسات، متوجّه مى‏سازد. «والذاریات... والمقسّمات امراً»
 4- در برابر تردید دیگران، باید با قاطعیّت و صلابت و صراحت از حق سخن گفت. «انما توعدون لصادق» (كلمه انّ و حرف لام، براى تأكید است)
 5 - وعده معاد و سرانجام جهان، مستمر و پى در پى بوده است. «توعدون»
 6- خداوندى كه در هستى آن همه قدرت‏نمایى كرده است، از عمل به قولش عاجز نیست. «انما توعدون لصادق»
 7- این همه اسباب طبیعى و غیر طبیعى، (باد و ابر و كشتى و فرشته)، تنها براى خوردن و مردن و نیست شدن نیست. «و انّ الدین لواقع»
 8 - خداوند، هم به وعده‏هایى كه در دنیا داده عمل مى‏كند و هم به وعده‏هایى كه براى آخرت داده است. «انما توعدون لصادق و ان الدین لواقع»

توضيحات
سیماى سوره ذاریات‏
 این سوره شصت آیه دارد ودر مكّه نازل شده است.
 نام این سوره از اولین آیه آن گرفته شده است: «والذّاریات ذرواً» و به معناى بادهاى تندى است كه اشیا را پراكنده مى‏كند.
 آغاز و پایان این سوره با معاد است و مباحثى درباره‏ى توحید و نشانه‏هاى خداوند در هستى، داستان فرشتگانى كه مهمان حضرت ابراهیم علیه السلام شدند و به او بشارت فرزند دادند، اخطار به قلع و قمع قوم لوط و اشاره‏اى به داستان برخى پیامبران، همچون موسى و نوح و قوم عاد و ثمود، بیشترین آیات این سوره را در برمى گیرد.
 قرآن با بیان تاریخ انبیاى گذشته و سختى‏ها و مشكلات آنان در راه هدایت مردم، پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله را به صبر و استقامت دعوت مى‏كند.

Copyright 2015 almubin.com