ترجمه
و در (سرگذشت) موسى (نیز نشانه و عبرتى است)، آنگاه كه او را همراه با حجّتى روشن و آشكار به سوى فرعون فرستادیم.
پس فرعون با تكیه بر قدرت و سپاهى كه داشت، روى برگرداند و گفت: او یا جادوگر است یا جنزده.
پس ما او و سپاهیانش را (به قهر) گرفتیم و آنان را در دریا افكندیم، در حالى كه او سزاوار سرزنش بود.
نکته ها
مراد از «سلطان مبین»، دلیل و برهان روشنى است كه بتوان با دیگران احتجاج كرد و از راه منطقى، حجّت خود را ارائه داد.
«نبذ» به معناى پرتاب چیزهاى حقیر و ناچیز است، «ملیم» از «لوم» و «ملامت» به كسى گفته مىشود كه در خور سرزنش باشد.
مقصود از «رُكنه»، قدرت، لشگر، ثروت، سابقه و تبلیغات فرعون است. یعنى فرعون با اتكا به قدرت خود، به مبارزه با موسى پرداخت و از پذیرش دعوت او سر باز زد.
پيام ها
1- در تاریخ انبیا، عبرتهاى فراوانى است. «و فى موسى»
2- براى اصلاح جامعه، باید به سراغ سرچشمهها رفت. «أرسلناه الى فرعون»
3- سلاح انبیا در برابر مخالفان، منطق قوى و معجزه آشكار است. «سلطان مبین»
4- اركان نظامى، اقتصادى و تبلیغاتى، سبب استكبار و بىاعتنایى جبّاران و طاغوتها به نداى حق مىشود. «فتولّى بركنه»
5 - منحرفان سعى مىكنند با زور و قدرت حقطلبان را ساكت كرده و آنان را منحرف، ساحر یا مجنون معرّفى كنند. «ساحرٌ او مجنون»
6- قهر الهى، بعد از اتمام حجت است. «سلطان مبین... قال ساحر... فاخذناه...»
7- ارتش نباید چشم بسته مطیع هركسى باشد. قهر الهى لشگریان فرعون را نیز فراگرفت. «فاخذناه و جنوده»
8 - طاغوتها و تمام نیروهایشان، در برابر قهر الهى بسیار ضعیف و ناچیزند. «فنبذناهم»
9- منحرفان، هم گرفتار هلاكت ظاهرى مىشوند و هم ملامت درونى. «اخذناه... و هو ملیم»
10- قهر خداوند همهى منحرفان را فرامىگیرد ولى رهبران فاسد در خور ملامت ویژهاى هستند. «و هو ملیم» نفرمود: «و هم ملیمون»