ترجمه
تبهكاران، به سیمایشان شناخته شوند، پس به موهاى سر و قدمها گرفته (و به دوزخ پرتاب) شوند.
پس كدام یك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنید؟
نکته ها
«سیما» از «سوم» به معناى نشان و علامت ظاهر است. «نواصى» جمع «ناصیه» به معناى موى جلوى سر است.
گویا این آیه پاسخ سؤالى است كه به دنبال آیه قبل قابل طرح است كه اگر از گناه سؤال نمىشود، پس چگونه مجرمان شناخته مىشوند، این آیه در پاسخ مىفرماید: «یعرف المجرمون بسیماهم»(104) مجرمان از چهره و سیمایشان شناخته مىشوند؛ البته همانگونه كه تبهكاران از سیمایشان شناخته مىشوند، نیكوكاران را نیز از سیمایشان مىشناسند. «تعرف فى وجوههم نضرة النعیم»(105)
سیماها در قیامت:
رو سفیدان. «تبیضّ وجوه»(106)
رو سیاهان. «وجوههم مسودّة»(107)
چهرههایى شادان. «وجوه یومئذ ناضرة»(108)، «وجوه یومئذ ناعمة»(109)
صورتهایى گرفته و غمگین. «وجوه یومئذ باسرة»(110)
چهرههایى خندان. «وجوه یومئذ مسفرة . ضاحكة مستبشرة»(111)
صورتهایى غبار گرفته و گرد زده. «وجوه یومئذ علیها غبرة»(112)
چهرههایى خوار و ذلیل. «وجوه یومئذٍ خاشعه»(113)
پيام ها
1- افكار و اعمال انسان در چهره او جلوه دارند. «یعرف المجرمون بسیماهم»
2- مجرم در نهایتِ ذلّت، گرفتار قهر الهى مىشود. «فیؤخذ بالنواصى و الاقدام»
3- آنان كه در دنیا از هیچ گناهى فروگذار نكردند و از موى سر تا نوك پا، مخالف فرمان الهى عمل كردند، در قیامت نیز با موى سر گرفته شده و در عذاب افكنده شوند. «فیؤخذ بالنواصى و الاقدام»
4- تفكیك خوبان از بدان و شناخته شدن آنان، یكى از نعمتهاى الهى است. «فباىّ آلاء ربّكما تكذّبان»