ترجمه
(بخشى از فیئ) براى مهاجران فقیرى است كه از خانهها و اموال خود بیرون رانده شدند و در پى فضل و رضوان الهى هستند و خدا و رسولش را یارى مىكنند، آنان همان راستگویانند.
نکته ها
این آیه به منزله شرح و تفسیرى است براى مصارف شش گانه فیئكه از میان «مساكین» و «ابن السبیل» به سراغ آن گروه از فقرایى روید كه امتیازاتى همچون هجرت در راه خدا و یارى رسول خدا را داشته باشند.
از میان فقرا، مهاجران تبعید شدهاى كه خالصانه حامى دین هستند، اولویّت دارند.
پيام ها
1- گرچه افراد نیازمند، نظرى به اموال ما ندارند، «یبتغون فضلاً من اللّه» ولى ما باید آنان را بهرهمند سازیم. «للفقراء»
2- علاقه به وطن، یك حق طبیعى و الهى است كه قابل پیگیرى است. «اخرجوا من دیارهم»
3- كسانى در ادّعاى دیندارى صادقند كه در عین فقر و آوارگى، حامى خدا و رسول باشند. «للفقراء... اخرجوا... ینصرون اللّه... هم الصّادقون»
4- كمالاتى قابل ستایش است كه دائمى باشد. «یبتغون... ینصرون» (فعل مضارع نشان استمرار است.)
5 - دنیا همراه با آخرت ارزش دارد. «فضلا... و رضواناً»
6- افراد مخلص، الطاف الهى را فضل او مىدانند، نه حق خود. «فضلاً من اللّه»
7- صداقت با عملكرد روشن مىشود نه با شعار. «ینصرون... الصّادقون»