ترجمه
همانا كسانى كه كافر شدند، اگر تمام آنچه را در زمین است و همانند آن را دارا باشند تا براى نجات از عذاب روز قیامت فدیه دهند، از آنان پذیرفته نمىشود و براى آنان عذابى دردناك است.
آنان مىخواهند از آتش دوزخ بیرون آیند در حالى كه از آن بیرون آمدنى نیستند و برایشان عذابى دائم و پایدار است.
نکته ها
همهى راههاى نجات در قیامت بسته است، كافران نه از رحمت الهى بهرهمند مىشوند، چون مخصوص اهل تقواست. «رحمتى وسعت كلّ شىء فساكتبها للّذین یتّقون» [88] ، و نه از شفاعت كامى مىگیرند، چون شفاعت مخصوص كسانى است كه خداوند از آنان راضى باشد. «لا تنفع الشفاعة الاّ من اذن له الرّحمن و رضى له قولاً» [89] ، به علاوه از مرگ خبرى نیست، زیرا پیوسته در آتشند و درخواست مرگشان پذیرفته نیست. «نادوا یا مالك لیقض علینا ربّك قال انّكم ماكثون» [90]
88) اعراف، 156.
89) طه، 109.
90) زخرف، 77.
پيام ها
1- كارآیى اموال، تنها در دنیاست و در آخرت، ثروت بى ثمر است. «ما تُقبّل...»
2- روز قیامت در دستگاه عدل الهى، فدیه پذیرفته نمىشود. «لیفتدوا... ما تُقبّل»
3- عامل اصلى سعادت، در درون انسان است (ایمان، تقوا وجهاد)، نه در بیرون (مال و ثروت). «لهم ما فى الارض جمیعاً... ما تقبّل منهم»
4- عذاب كافران، نه با فدیه دفع مىشود، نه با گذشت زمان قطع مىگردد. «و ما هم بخارجین»
5 - كسى كه در دنیا با آن همه برهان و ارشاد، ازظلمتهاى شرك و جهل بیرون نیاید، در آخرت هم از دوزخ بیرون نخواهد آمد. «لهم عذاب مقیم»