ترجمه
پس آنگاه كه در صور دمیده شود یك دمیدنى.
و زمین و كوهها برگرفته و در هم كوبیده شوند، یك در هم كوبیدنى.
پس در آن روز، واقعه (قیامت) به وقوع پیوندد.
و آسمان بشكافد و در آن روز سست گردد.
و فرشتگان در اطراف آن هستند (و منتظر فرمانند) و عرش پروردگارت را در آن روز هشت نفر (از فرشتگان یا اولیاى خدا) بالاى سر خود حمل مى‏كنند.
در آن روز شما (براى حساب) عرضه مى‏شوید (در حالى كه) هیچ چیز پنهانى از شما مخفى نماند.

نکته ها
«دَكّ» به معناى خرد و ویران كردن است و به زمین صاف و نرم نیز گفته مى‏شود. «واهیة» به معناى سست و «أرجاء» به معناى اطراف و نواحى است.
تكرار كلمه «یومئذٍ» در این آیات نشانه اهمیّت روز قیامت است.
امام صادق‏علیه السلام فرمود: هشت نفرى كه حامل عرش هستند، بعضى از آنان پیامبر و بعضى امام هستند: «نوح، ابراهیم، موسى، عیسى، محمّد، على، حسن و حسین» و مراد از عرش، علم الهى است. بنابراین در قیامت، بالاتر از فرشتگان «فوقهم» اولیاى خدا هستند كه عملكرد مردم را مى‏دانند.(4)
امام على‏علیه السلام فرمود: عرش الهى، تخت نیست، بلكه موجودى است محدود و مخلوق و تحت تدبیر كه ملائكه با قدرتى كه از طرف خداوند دارند مأمور به حمل آن هستند.(5)

پيام ها
 1- نفخ در صور، از امور حتمى است. «اذا نفخ فى الصور»
 2- متلاشى شدن نظام موجود، از طریق صداى رعد آساست. «نفخ فى الصّور... فدكّتا»
 3- زمین از مدار حركت خود خارج، كوهها از جایگاه خود كنده و در یك برخورد در هم كوبیده مى‏شوند. «و حملت الارض و الجبال فدكّتا»
 4- فروپاشى كوهها با شدّت و سرعت خواهد بود. «دكّة واحدة»
 5 - واقعه مهم، قیامت است و هر واقعه دیگر نسبت به آن ناچیز است. «وقعت الواقعة»
 6- پایان آسمان محكم، «سبعاً شداداً» سستى است. «فهى یومئذٍ واهیة»
 7- گرچه در قیامت نظام موجود بهم مى‏خورد ولى نظام دیگرى حاكم مى‏شود، نظامى كه با حضور فرشتگان برپا مى‏شود. «و الملك على ارجائها و یحمل عرش ربّك فوقهم ثمانیة»
 8 - تمام ابعاد پنهان شخصیّت انسان در قیامت به نمایش گذاشته مى‏شود و شخصیّت واقعى انسان، خوبى‏ها و بدى‏ها، افكار و انگیزه‏ها، نقص‏ها و كمالات، كشف و عرضه مى‏شود. «لا تخفى منكم خافیة»