1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 165
تفسير 6. الأنعام آية 108
Number of verses: 165
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَلَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ كَذَٰلِكَ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ 108
(به معبود) کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، مبادا آنها (نیز) از روی (ظلم و) جهل، خدا را دشنام دهند! اینچنین برای هر امّتی عملشان را زینت دادیم سپس بازگشت همه آنان به سوی پروردگارشان است؛ و آنها را از آنچه عمل می‌کردند، آگاه می‌سازد (و پاداش و کیفر می‌دهد).

ترجمه
و به (معبود) كسانى كه غیر خدا را مى‏خوانند ناسزا نگویید كه آنان نیز از روى جهل و دشمنى به خداوند ناسزا مى‏گویند. ما این گونه عمل هر امّتى را برایشان جلوه دادیم. سپس بازگشت آنان به‏سوى پروردگارشان است، پس خداوند آنان را به آنچه مى‏كردند خبر مى‏دهد.

نکته ها
خداوند، انسان را چنان آفریده كه چه كارهاى خوب و چه كارهاى بد، كم‏كم در روح او تأثیر مى‏گذارد و به آن عادت مى‏كند. از این رو، زینت‏دادن كارها گاهى به خدا نسبت داده شده، «زَیَّنّا»، كه خالق این تأثیر است، و گاهى به شیطان نسبت داده شده كه از طریق وسوسه و وعده، زشت‏ها را زیبا جلوه مى‏دهد. «زیّن لهم الشّیطان» [446]
حضرت على علیه السلام در جنگ صفّین به سربازان خود توصیه مى‏كرد كه به پیروان معاویه دشنام و ناسزا نگویند، بلكه سیماى آنان را مطرح كنند كه بهتر از دشنام است. [447]
امیرالمؤمنین على‏علیه السلام فرمودند: از مصادیقِ دشنام به خدا، دشنام به ولىّ خداست. [448]
حساب لعن و نفرین و برائت، از حساب دشنام و ناسزا جداست. لعن و برائت كه در آیات دیگر قرآن از سوى خداوند اعلام شده، در واقع بیانگر اظهار موضعِ ما در برابر ستمگران و مشركان است كه بیزارى خود را از راه آنان اعلام مى‏كنیم. «لعنة اللّه على الظالمین» [449] ، «برائة من اللَّه...» [450]


446) انعام، 43.
447) نهج‏البلاغه، كلام 206.
448) تفسیر المیزان.
449) هود، 18.
450) توبه، 1.

پيام ها
1- احساسات خود را نسبت به مخالفان كنترل كنیم و از هرگونه بد دهنى و ناسزا بپرهیزیم. «لاتسبّوا»
2- به بازتاب برخوردهاى خود توجّه كنیم. «لاتسبّوا... فیسبّوااللَّه»
3- با فحش و ناسزا، نمى‏توان مردم را از مسیر غلط باز داشت. «لا تسبّوا»
4- ناسزاگویى، عامل بروز دشمنى و كینه و ناسزا شنیدن است. «لاتسبّوا... فیسبّوا... عَدْواً»
5 - دشنام، یا نشانه نداشتن منطق است، یا نداشتن ادب و یا صبر. (مسلمان با پرهیز از ناسزا، باید نشان دهد كه صبر و منطق و ادب دارد.) «لا تسبّوا»
6- هر كارى كه سبب توهین به مقدّسات شود، حرام است. «فیسبّوا اللَّه»
7- استفاده از حربه‏ى دشنام وناسزا، در نهى از منكر و تبلیغات ومناظرات ممنوع است. «لاتسبّوا»
8 - كارى كه سبب كشیده‏شدن دیگران به گناه وحرام مى‏شود، حرام است. [451] «لاتسبّوا... فیسبّوا»
9- گاهى انسان ناخودآگاه در گناه دیگران شریك مى‏شود، آنجا كه مقدّمات گناه دیگران را فراهم كند. «فیسبّوااللَّه»
10- از سنّت‏هاى الهى، زیبا جلوه كردن اعمال امّت‏ها در نظر آنان است. «زیّنا لكلّ اُمّة عملهم» (هر اُمّتى اعمال خود را هرچند ناحقّ باشد، زیبا مى‏پندارد)
11- جلوه‏نمایى و زیبادیدن، نشانه‏ى حقانیّت نیست. «زیّنا لكل اُمّة عملهم»
12- آگاه كردن مردم از كرده‏هاى خویش در قیامت، از شئون ربوبیّت الهى است. «الى ربّهم مرجعهم فینبّهم...»


451) تفسیر مجمع‏البیان.

Copyright 2015 almubin.com