ترجمه
و كسانى را كه دین خود را به بازى و سرگرمى گرفتند و زندگى دنیا مغرورشان كرده است، رها كن و به وسیلهى قرآن پندشان ده تا مبادا به كیفر آنچه كسب كردهاند به هلاكت افتند، در حالى كه جز خدا هیچ یاور و شفیعى ندارند، و اگر (انسان در آن روز) هرگونه عوضى (براى كیفر) بپردازد از او پذیرفته نمىشود، آنان كسانى هستند كه به سزاى آنچه كسب كردهاند به هلاكت افتادند براى آنان شرابى از آب سوزان و عذابى دردناك به كیفر كفر شان خواهد بود.
نکته ها
مراد از رها كردن منحرفان در جملهى «ذر الّذین اتّخذوا دینهم...»، اظهار تنفّر و قطع رابطه كردن با آنان است، كه گاهى هم به نبرد با آنها مىانجامد، نه اینكه تنها به معناى ترك جهاد با آنان باشد.
كلمهى «تُبسَل» به معناى محروم شدن از خوبى و به هلاكت رسیدن است.
به بازى گرفتن دین، هر زمانى به شكلى خود را نشان مىدهد، گاهى با اظهار عقائد خرافى، گاهى با قابل اجرا ندانستن احكام، گاهى با توجیه گناهان و گاهى با بدعت وتفسیر به رأى وپیروى از متشابهات و... است.
پيام ها
1- غیرت دینى، سبب طرد افراد بىدین و بایكوت كردن مخالفان مكتب در جامعه است. «ذر الّذین ...» چنانكه در آیات دیگرى نیز مىخوانیم: «فاعرض عنهم» [383] ، «ذرهم یأكلوا ویتمتّعوا» [384] و «لا تحزن علیهم» [385]
2- دلبستگى و فریفته شدن به دنیا، زمینهى به بازى گرفتن دین است. «الّذین اتّخذوا دینهم لعبا... غرّتهم الحیاة الدّنیا»
3- تذكّر و موعظه، سبب نجات از قهر و عذاب الهى است. «و ذَكِّر به»
4- در تذكّر و هشدار باید از قرآن بهرهگرفت. «و ذَكِّر به»
5 - به دنیا مغرور نشویم كه در قیامت جز خداوند چیزى به كمك ما نمىآید. «لیس لها من دون اللَّه ولىّ و لا شفیع»
6- عامل بدبختىهاى انسان، خود او و عملكرد اوست. «بما كسبت... بما كسبوا... عذاب الیم بما كانوا یكفرون»
383) سجده، 30.
384) حجر، 3.
385) نحل، 127.