ترجمه
واز پدران وذرّیه وبرادرانشان، كسانى را (مورد لطف قرارداده وبه خاطر لیاقتشان آنان را به نبوّت) برگزیدیم و به راه راست هدایتشان كردیم.
نکته ها
برخى گمان كردهاند كه ذریّه تنها به نوههاى پسرى گفته مىشود، در حالى كه حضرت عیسى كه پدر نداشت و تنها از طرف مادر به ابراهیمعلیه السلام منسوب بود، در این آیه از ذریّه حضرت ابراهیم به شمار آمده است. «و من ذرّیّته... عیسى» امام صادق و امام كاظم علیهما السلام به استناد همین آیه، اهلبیتعلیهم السلام را كه از طرف مادر به پیامبر مىرسند، ذرّیه رسول اللّه و ابناء رسول اللّه دانستهاند. [411] فخررازى نیز در تفسیر خود، این نكته را پذیرفته است. در «تفسیر المنار» هم حدیثى از صحیح بخارى نقل شده كه رسول خدا صلى الله علیه وآله كلمهى ذریّه را درباره امام حسن علیه السلام به كار برده است.
در اینكه «یَسَع» نام مستقلّى است، یا اینكه مضارع «وسع» است (مثل یحیى) و یا اینكه همان «یوشع» است كه با تغییراتى از عبرى به عربى وارد شده، اقوالى است.
برخى خواستهاند از كلمهى «مِن» در «مِن آبائِهم» استفاده كنند كه در میان پدران انبیا افراد منحرف هم بودهاند ولى لحن آیات، در مقام برگزیدگى پدران براى نبوت است. نه در مقام كفر و ایمان آنان. [412]
411) تفسیر نورالثقلین.
412) تفسیر نمونه.