1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 28
تفسير 71. نوح آية 5
Number of verses: 28
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلًا وَنَهَارًا 5
(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم،

ترجمه
(نوح) گفت: پروردگارا همانا من قوم خود را شب و روز دعوت كردم.
ولى دعوت من جز بر فرار آنان نیفزود.
و البتّه هرگاه كه آنان را دعوت كردم تا(ایمان آورند و) تو آنان را بیامرزى، انگشتانشان را در گوشهایشان نهادند و لباسهایشان را بر سر كشیدند و (بر طغیان خود) اصرار كردند و سخت تكبر ورزیدند. آنگاه من آنان را با صداى بلند دعوت كردم.
سپس گاهى به طور آشكار و گاهى در نهان (با آنان سخن) گفتم.

نکته ها
برخورد قوم نوح با آن حضرت به گونه‏اى بود كه گاه دست فرزندان خود را مى‏گرفتند و نزد حضرت نوح مى‏آوردند و مى‏گفتند: همان گونه كه پدران ما به ما سفارش كردند ما نیز به شما مى‏گوییم كه حرف این مرد را گوش ندهید.
میان كفّار زمان حضرت نوح و كفّار زمان پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله، شباهت‏هایى است، از جمله:
1. فرار از حق‏
فرار قوم نوح: «فلم یزدهم دعایى الاّ فرارا»(8)
فرار قوم پیامبر: «ان یریدون الاّ فرارا»
2. دعوت براى مغفرت‏
حضرت نوح: «دعوتهم لتغفرلهم»
پیامبر اسلام: «تعالوا یستغفر لكم رسول اللّه لوّوا رؤسهم»(9)
3. تكبر و استكبار
كفّار زمان نوح: «واستكبروا استكبارا»
كفّار زمان پیامبر: «ثمّ ادبر و استكبر»(10)
4. گوش ندادن به وحى
كفّار زمان نوح انگشت در گوش مى‏نهادند تا نشنوند. «جعلوا اصابعهم فى آذانهم»
كفّار زمان پیامبر نیز مى‏گفتند به قرآن گوش ندهید و هنگام تلاوت پیامبر جنجال كنید تا شاید پیروز شوید. «لا تسمعوا لهذا القرآن والغوا فیه لعلكم تغلبون»(11)


8) احزاب، 13.
9) منافقون، 5.
10) مدثر، 23.
11) فصّلت، 26.

پيام ها
 1- خداوند به تمام احوال انسان آگاه است، امّا مناجات لازم است. «ربّ انّى...»
 2- ناله به درگاه حق، شیوه انبیاست. «ربّ انّى دعوت قومى»
 3- ارشاد و تبلیغ مردم باید مستمر باشد. «لیلاً و نهاراً»
 4- اگر زمینه پذیرش نباشد، دعوت شبانه روزى پیامبر هم اثرى ندارد. «لیلاً و نهاراً فلم یزدهم دعاءى الاّ فرارا»
 5 - مردم آزادند و مى‏توانند در برابر اصرار انبیا، اصرار بر خلاف كنند. «لم یزدهم دعائى الا فراراً»
 6- دعوت نوح همیشه با واكنش منفى روبرو بود. «كلّما دعوتهم... جعلوا اصابعهم»
 7- لجاجت به مرحله‏اى مى‏رسد كه لجوج نه گوش مى‏دهد: «جعلوا اصابعهم فى آذانهم»، نه نگاه مى‏كند، «واستغشوا ثیابهم»، نه از كار خود دست برمى‏دارد «واصرّوا» و نه كوتاه مى‏آید. «واستكبروا استكبارا»
 8 - در تبلیغ باید شرایط زمان و مكان و حالات افراد را در نظر گرفت. گاهى باید سرّى باشد و خصوصى، گاهى علنى و عمومى. «لیلاً و نهاراً... دعوتهم جهارا... اعلنت لهم... اسررت لهم»
 9- انبیا در رسالت خود كوتاهى نكردند. «دعوت قومى لیلاً و نهاراً... دعوتهم جهاراً... اسررت لهم اسرارا»

Copyright 2015 almubin.com