1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 56
تفسير 74. المدثر آية 32
Number of verses: 56
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
كَلَّا وَالْقَمَرِ 32
اینچنین نیست که آنها تصوّر می‌کنند سوگند به ماه،

ترجمه
به ماه سوگند، چنین نیست (كه كفّار مى‏پندارند).
به شب، آنگاه كه پشت مى‏كند سوگند.
به صبح، آنگاه كه آشكار مى‏شود سوگند.
كه این (دوزخ)، یكى از بزرگترین پدیده هاست.
هشدارى، براى بشر است.
براى هركس ازشما كه بخواهد (در كار خیر) مقدّم شود یا متأخر باشد.

نکته ها
«اَسفر» از «سَفر» به معناى پرده برداشتن و آشكار كردن است و به زنان بى حجاب، «سافرات» مى‏گویند.
«كُبَر» جمع «كُبرى» به معناى بزرگتر است، یعنى این عذابى كه در آیات قبل بیان شد، تنها یكى از عذابهاى بزرگ الهى است و عذابهاى بزرگ دیگرى نیز وجود دارد.
ماه، به خاطر حركت به دور زمین، نور رسانى در شب، زیبایى و تقویم طبیعى بودن، ایجاد جزر و مدّ و نقش‏هاى دیگر آن در هستى، یكى از آیات بزرگ الهى است كه سزاوار است به آن سوگند یاد شود.
خداوند در قرآن به تمام بخش‏هاى زمان یك‏بار سوگند یاد كرده است ولى به هنگام سحر سه بار سوگند یاد مى‏كند. «و الفجر»(130)، «و الصبح»(131)، «و الضحى»(132)، «و العصر»(133) هر كدام یك بار آمده، امّا آنگاه كه شب پایان مى‏پذیرد و سحر مى‏شود، با سه تعبیر آمده است: «واللیل اذ ادبر»(134)، «واللیل اذا یسر»(135)، «واللیل اذا عسعس»(136)
امام كاظم‏علیه السلام فرمود: هركس به سوى پذیرفتن ولایت ما پیشى گرفت، از دوزخ دور مى‏شود و هركس از پذیرش ولایت ما عقب افتاد، در رفتن به دوزخ جلو مى‏افتد.(137) «لمن شاء منكم ان یتقدم او یتأخر»


130) فجر، 1.
131) مدّثر، 34.
132) ضحى، 1.
133) عصر، 1.
134) مدّثر، 33.
135) فجر، 4.
136) تكویر، 17.
137) تفسیر نورالثقلین.

پيام ها
 1- آفریده‏هاى خداوند در طبیعت از چنان اهمیّتى برخوردارند كه قابل سوگند هستند. «والقمر، واللیل... والصبح»
 2- هشدارهاى پیامبر اسلام براى همه بشر است. «نذیراً للبشر»
 3- براى هدایت آنان، هشدار دادن امرى ضرورى است. «نذیراً للبشر»
 4- انسان داراى اختیار و اراده است. «لمن شاء»
 5 - انسان دیندار از دیگران جلوتر است و فرد بى‏دین عقب مانده است. «لمن شاء منكم ان یتقدّم او یتأخّر»

Copyright 2015 almubin.com