ترجمه
او خدایى است كه شما را از یك نفس (جان) آفرید و همسرش را از (نوع) او قرار داد تا بدان آرام گیرد. پس چون با او بیامیخت، بارى سبك بر گرفت (و باردار شد) و (مدّتى) با آن سر كرد، چون زن سنگین شد، آن دو(زن و شوهر) از خداوند، پروردگارشان، درخواست كرده (و گفتند:) كه اگر فرزند شایستهاى به ما بدهى، قطعاً از سپاسگزاران خواهیم بود.
پيام ها
1- گوهر وجودى زن و مرد یكى است. «وجعل منها زوجها»
2- ازدواج و همسر، عامل آرامش روح و زندگى است وناآرامىهاى روانى را برطرف مىكند. «لیسكن الیها»
3- اساس زندگى بر انس و الفت است، نه اختلاف و شقاق. «لیسكن الیها»
4- مسائل جنسى را با كنایه بیان كنیم. «تغشّاها»
5 - آمیزش زن و شوهر باید در پنهانى باشد. «تغشّاها»
6- رشد جنین، تدریجى است، تا زن آمادگى داشته باشد. «خفیفاً، أثقلت»
7- تا بار انسان سنگین نشود، متوجّه مسئولیّت خود نمىشود. «فلما أثقلت دعوا»
مشكلات، وسیلهى توجّه به خدا و پیدایش حالت روحى و معنوى و آماده نمودن دل و وجدان انسان است. مانند زنان باردار كه چون از تقدیر الهى بىخبرند دائم در اضطراب به سر مىبرند و پذیراى هرگونه موعظه و راهنمایى مىباشند.
8 - پدر و مادر در سرنوشت فرزند، احساس مسئولیّت مىكنند. «دَعَوا»
9- انسان فطرتاً میل به بقاى نسل و فرزند دارد. «آتیتنا»
10- فرزند را از خدا بدانیم، نه از وسائل دیگر یا خودمان. «آتیتنا»
11- آمیزش جنسى تنها براى لذّت و شهوت نیست، بلكه براى بقا و دوام نسل صالح است. «صالحاً»
12- انسان فطرتاً به دنبال صلاح و اصلاح است، نه بىتفاوتى وفساد. «آتینا صالحاً» و نفرمود: «آتیتنا ولداً».
13- براى صلاح و تربیت صحیح فرزند، باید پیش از تولّد او اقدام كرد و از خدا استمداد نمود. «فلمّا اثقلت دعوا اللّه ربّهما لئن آتیتنا صالحا»