1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 206
تفسير 7. الأعراف آية 77
Number of verses: 206
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
فَعَقَرُوا النَّاقَةَ وَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ وَقَالُوا يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ 77
سپس «ناقه» را پی کردند، و از فرمان پروردگارشان سرپیچیدند؛ و گفتند: «ای صالح! اگر تو از فرستادگان (خدا) هستی، آنچه ما را با آن تهدید می‌کنی، بیاور!»

ترجمه
پس (مستكبران) ناقه را پى كرده (و كشتند) و از فرمان پروردگارشان سرپیچى كردند وگفتند: اى صالح! اگر از فرستادگان خدایى، پس عذابى را كه وعده مى‏دهى براى ما بیاور.

نکته ها
«عقر»، به معناى پى كردن است، یعنى قطع كردن عصب و رگ محكم و مخصوص پشت پاى اسب و شتر كه عامل عمده‏ى حركت آنهاست و با قطع آن، حیوان به زمین مى‏افتد و از راه رفتن باز مى‏ماند.
در سوره‏ى قمر، كلمه‏ى «عَقَر» به صورت مفرد آمده كه بیانگر این است كه قاتل ناقه یك نفر بوده است، امّا در اینجا (و سوره‏هاى شمس و شعراء و هود،) به صورت جمع آمده است، «عقروا» كه نسبت پى كردن به تمام قوم داده شده است. این به خاطر سكوت و رضایت آنان بوده كه شریك جرم محسوب شده‏اند. چنانكه حضرت على علیه السلام نیز مى‏فرماید: سرنوشت مردم در گرو رضایت و دشمنى آنان است، همان گونه كه ناقه‏ى صالح را یك نفر پى‏كرد، امّا چون بقیه‏ى مردم نیز به آن عمل راضى بودند، در گناه او شریك شدند و همگى عذاب دیدند. [167]


167) نهج البلاغه، خطبه‏201

پيام ها
1- كفر، زمینه‏ى تجاوز است. «كافرون فعقروا...»
2- سكوت و رضایت بر گناه، شركت در گناه محسوب مى‏شود. «عقروا» با اینكه قاتل یك نفر بود.
3- نافرمانى و تجاوز از دستور، مهم‏تر از كشتن شتر است. «و عَتَوا عن أمر ربّهم»
4- دستورات الهى برخاسته از ربوبیّت اوست. «امر ربّهم»
5 - تكبّر، زمینه‏ساز جسارت و گستاخى است. «ائتنا بما تعدنا»

Copyright 2015 almubin.com