1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 42
تفسير 80. عبس آية 24
Number of verses: 42
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ 24
انسان باید به غذای خویش (و آفرینش آن) بنگرد!

ترجمه
پس باید انسان به غذاى خود بنگرد.
ما آب را آن گونه كه باید، (از آسمان) فرو ریختیم.
سپس زمین را به خوبى شكافتیم.
و در آن، دانه رویاندیم.
و نیز انگور و سبزیجات،
و زیتون و نخل خرما،
 و باغهاى پردرخت، و میوه و چراگاه،
براى برخوردارى شما و چهارپایانتان.

نکته ها
«صبّ» به معناى فرو ریختن آب از بلندى است كه شامل نزول باران از آسمان و ریزش آب از آبشارها نیز مى‏شود.
«قضب» به سبزیجاتى گفته مى‏شود كه تر و تازه چیده و خورده شود و شامل علف و یونجه حیوانات نیز مى‏گردد.
مراد از «شققنا الارض»، شكافتن زمین به وسیله جوانه گیاهان است كه براى سربرآوردن از خاك، آن را مى‏شكافند و به رشد خود ادامه مى‏دهند.
مراد از «حبّاً» حبوباتى است كه به مصرف غذاى انسان مى‏رسد، مانند گندم و جو و نخود و عدس و امثال اینها.
«حدائق» جمع «حدیقه» به معناى بوستانى است كه اطراف آن دیوار كشیده باشند و «غُلب» جمع «غَلباء» به معناى درخت بزرگ و تنومند است.
انسان باید به غذاى خود بنگرد كه آیا از حلال است یا حرام، دیگران دارند یا ندارند، نیروى بدست آمده از آن در كجا صرف مى‏شود و این غذا چگونه بدست آمده است؟ امام باقرعلیه السلام در ذیل آیه «فلینظر الانسان الى طعامه» فرمودند: انسان بنگرد كه علم خود را از چه كسى مى‏گیرد(28) و طعام را شامل طعام معنوى دانستند.


28) كافى، ج‏1، ص‏50 .

پيام ها
1- انسان، مأمور به تفكر در غذا، به عنوان یكى از نعمت‏هاى خداست، خوردن بى‏فكر كار حیوان است. «فلینظر الانسان الى طعامه»
 2- اگر ملاكهاى معنوى نباشد، انسان و حیوان در كامیابى از غذا و طبیعت، در یك ردیفند. «متاعاً لكم و لانعامكم»
 3- دقّت در پیدایش نعمت‏ها، وسیله‏اى براى كفر زدائى است. «قتل الانسان ما اكفره... فلینظر الانسان الى طعامه»
 4- هستى، مدرسه خداشناسى است، چه سیر تكاملى درون انسان و چه بیرون انسان. «من نطفة خلقه فقدّره - اماته - انشره صببنا الماء صبّا شققنا الارض شقّا...»  
 5 - ریزش باران و رویش انواع گیاهان و درختان، هدفمند است و فراهم شدن غذا براى انسان و حیوانات، یكى از حكمت‏هاى آن است. «انّا صببنا الماء... شققنا الارض... فانبتنا فیها حبّاً... متاعاً لكم و لانعامكم»
 6- انگور، زیتون و خرما، از میوه‏هاى مورد سفارش قرآن است. «عنباً... زیتوناً و نخلاً»

Copyright 2015 almubin.com