1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 75
تفسير 8. الأنفال آية 3
Number of verses: 75
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ 3
آنها که نماز را برپا می‌دارند؛ و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند.

ترجمه
مؤمنان، تنها كسانى هستند كه هرگاه نام خدا برده شود، دلهایشان (از عظمت او) لرزان شود و هرگاه آیات خدا بر آنان تلاوت شود، ایمانشان را مى‏افزاید و تنها برپروردگارشان توكّل مى‏كنند.
آنان كه نماز را برپا مى‏دارند و از آنچه به ایشان روزى داده‏ایم، (به محرومان) انفاق مى‏كنند.

نکته ها

خداوند در آیه 2 مى‏فرماید: «اذا ذُكِر اللّه وَجلَت قلوبهم»، یاد خداوند دلهاى مؤمنان را مضطرب مى‏كند، ولى در جاى دیگر مى‏فرماید: «ألا بذكر اللّه تَطمئنّ القلوب» [420] ، با یاد خداوند دلها آرام مى‏گیرد. این دو آیه با هم منافاتى ندارد، زیرا در یك جا ترس از عظمت خداوند است و در جاى دیگر اطمینان به خداوند است. چنانكه در آیه‏اى دیگر مى‏خوانیم: «اللّه نَزّل احسن الحدیث كتاباً متشابهاً تَقشَعِرّ منه جلود الّذین یَخشون ربّهم ثمّ تلین جلودهم و قلوبهم الى ذكر اللّه» [421] كسانى كه از خداوند خشیت دارند با خواندن و شنیدن قرآن پوست بدنشان مى‏لرزد و پس از مدّتى آرام شده و دلهایشان نرم مى‏شود.
آرى، یاد قهر و عقاب الهى دل مؤمن را مى‏لرزاند و با یاد لطف و مهر الهى، دلش آرام مى‏گیرد، همچون كودكى كه از والدین خود هم مى‏ترسد، هم به آنان دلگرم است.
«وَجل»، به حالت اضطراب [422] و خوف و ترس انسان گفته مى‏شود كه گاهى به خاطر درك مسئولیّت‏ها و احتمال عدم انجام وظایف است و گاهى به خاطر درك عظمت مقام و هیبت الهى است. لذا در قرآن مى‏خوانیم: «انّما یَخشَى اللّه من عباده العلماء» [423] ، تنها بندگان عالم و آگاه، از خداوند خشیت دارند. [424]


420) رعد، 28
421) زمر، 23
422) التحقیق‏فى‏كلمات‏القرآن‏
423) فاطر، 28
424) تفسیر نمونه‏

پيام ها

1- آنكه با شنیدن نداى اذان و آیات الهى بى‏تفاوت باشد، باید در كمال ایمان خود شك كند. «انّما المؤمنون اذا ذُكر اللّه وَجِلَت»
2- ذكر نام خدا از سوى هركس باشد، در مؤمن اثر مى‏گذارد. «اذا ذُكر اللّه وَجِلَت»
3- ایمان، با عشق و خشیت درونى همراه است. «المؤمنون... وَجِلت قلوبهم»
4- ایمان، مراتب ودرجاتى دارد وقابل كاهش وافزایش است. «زادتهم ایماناً»
5 - ترسى كه ریشه در جهل داشته باشد بد است، ولى ترسى كه از معرفت سرچشمه بگیرد پسندیده است. «المؤمنون ... وجلت»
6- هر آیه‏ى قرآن، حجّت و دلیل و نورى است كه مى‏تواند بر ایمان بیفزاید. «اذا تلیت... زادتهم ایماناً»
7- مؤمن، میان بیم و امید است. «المؤمنون، وجلت قلوبهم، یتوكّلون»
8 - كسى كه تنها خداوند را ربّ خود مى‏داند، تنها به او توكّل مى‏كند. «على ربّهم یتوكّلون»
9- نشانه‏ى ایمان آن است كه ابتدا دل مؤمن با یاد خدا خشیت پیدا مى‏كند، «وَجِلَت قلوبُهم»، سپس با تلاوت و یادآورى آیات الهى، بر ایمانش افزوده مى‏شود، «زادتهم ایماناً» و توكّل بر خدا نموده، «یتوكّلون» نماز را به پا مى‏دارد، «یقیمون» و به دیگران نیز كمك مى‏نماید. «ینفقون»
10- رفتار انسان، برخاسته از انگیزه‏ها، دیدگاه‏ها و اعتقادات اوست. «انّما المؤمنون... یقیمون... ینفقون»
11- اسلام، انفاق بخشى از مال و دارایى را لازم دانسته است، نه تمام آن را. «ممّا رزقناهم ینفقون» (یكى از معانى «مِن»، تبعیض است)
12- نماز و انفاق مؤمن مقطعى نیست، بلكه مستمرّ ودائمى است. «یقیمون... ینفقون»
13- انفاق، باید از مال حلال و روزى الهى باشد. «ممّا رزقناهم ینفقون»
14- مؤمن، دارایى خود را بخشش الهى مى‏داند، نه محصول دسترنج خویش و این عقیده، گذشت و انفاق را بر او آسان مى‏كند. «ممّا رزقناهم ینفقون»

Copyright 2015 almubin.com