ترجمه
و چرا خداوند آنها را عذاب نكند؟ با اینكه آنان (مردم را) از مسجدالحرام باز مىدارند، در حالى كه سرپرست آنجا نیستند. جز افراد پرهیزگار دیگران حقّ تولیت و سرپرستى آن را ندارند، ولى بیشترشان نمىدانند.
نکته ها
در آیهى قبل، خداوند به خاطر وجود پیامبر صلى الله علیه وآله در میان مردم و همچنین برگشت وتوبه و استغفارشان، عذابى همچون عذاب آسمانى قوم عاد و ثمود را از آنان برداشت، امّا در این آیه سخن از عذاب آنان است، كه مىتوان گفت: آنها استحقاق عذاب را دارند، هر چند خداوند به خاطر وجود پیامبر صلى الله علیه وآله عذابشان نمىكند. البتّه ممكن است مراد از عذاب در این آیه، بلاها و سختىهاى جنگ و اسارت باشد.
حضرت على علیه السلام مىفرماید: «اللّه اللّه فى بیت ربّكم لا تخلوه مابقیتم فانّه ان تُرك لمتناظروا» [512] ، از خدا پروا كنید، از خدا پروا كنید، دربارهى خانهى خدایتان كه اگر آن را رها كنید و تعطیل شود، عذاب الهى، بىدرنگ شما را فراخواهد گرفت.
پيام ها
1- آنان كه مانع ورود مؤمنان به مسجد الحرام مىشوند، افراد بىتقوا هستند و باید منتظر عذاب الهى باشند. «و ما لهم ألاّ یعذّبهم...»
2- كفّار، خود را به ناحقّ متولّى مسجدالحرام مىپنداشتند. «وماكانوا اولیائه»
3- تولیتِ خانهاى كه به دست ابراهیم خلیل علیه السلام و بر اساس تقوا ساخته شده، نباید به دست افراد بىتقوا باشد. «انْ أولیائه الاّ المتّقون»
4- تعیین سرپرست براى رسیدگى به امور مسجدالحرام ضرورى است. «انْ أولیائه الاّ المتّقون» (از اینكه آیه شرایط متولّى را بیان مىكند نه اصل آن را، پس تعیین تولیت لازم است)