1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 129
تفسير 9. التوبة آية 31
Number of verses: 129
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَّا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ 31
(آنها) دانشمندان و راهبان خویش را معبودهایی در برابر خدا قرار دادند، و (همچنین) مسیح فرزند مریم را؛ در حالی که دستور نداشتند جز خداوند یکتائی را که معبودی جز او نیست، بپرستند، او پاک و منزه است از آنچه همتایش قرار می‌دهند!

ترجمه
(اهل كتاب،) دانشمندان و راهبانِ خود و مسیح فرزند مریم را به جاى خداوند به خدائى گرفتند، در حالى كه دستور نداشتند جز خداى یكتا را كه معبودى جز او نیست بپرستند. خداوند از هر چه براى او شریك مى‏پندارند، منزّه است.

نکته ها
«اَحبار»، جمع «حِبر»، به معناى دانشمند و «رُهبان»، جمع «راهب»، به معناى تاركِ دنیا و دِیرنشین است. آنان با همه‏ى قداستشان بنده‏ى خدایند، نه معبود.
اطاعت بى‏قید و شرط از احبار و راهبان، نوعى پرستش آنان است و امام صادق‏علیه السلام فرمود: «مَن اطاعَ رجلاً فى معصیة اللَّهِ فقد عَبَدَه» هر كس در راه معصیت خدا، از دیگرى پیروى كند، او را پرستش نموده است. [42]
امام صادق‏علیه السلام فرمود: اهل كتاب براى علماى خود، نماز و روزه انجام نمى‏دادند، بلكه علماى آنان حرام‏هایى را حلال و حلال‏هایى را حرام كرده بودند و مردم از آنان پیروى مى‏كردند. [43]
در قیامت، مشركان از اینكه خدا را با شركاى دیگر برابر پنداشته‏اند، حسرت مى‏خورند و مى‏گویند: «تاللَّه اِن كنّا لفى ضلالٍ مبینٍ اذ نُسوّیكم بربّ العالمین» [44]


42) تفسیر نورالثقلین.
43) بحار، ج‏2، ص 98.
44) شعراء، 98.

پيام ها
1- اطاعت بى‏قید و شرط از غیر خدا، نوعى عبادت غیر خداست. «ما امروا الاّ لیعبدوا الهاً واحداً»
2- انسان‏پرستى به هر شكل، شرك است. هیچ شخصیّتى نباید بت شود. «اتّخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون اللَّه»
3- پیامبرِ معصوم كه همه‏ى فكر و هدفش خداست، حسابى جدا از علما دارد، لذا نام مسیح جداگانه مطرح شده است. «احبارهم و رهبانهم... و المسیح»
4- عشق‏ها، دوستى‏ها و اطاعت‏ها باید حدّ و مرز داشته باشد. هر نوع نظام، قطب، مراد، مرشد، اطاعت تشكیلاتى و حزبى و...، اگر سرچشمه‏اش وحى و امر خدا نباشد، شرك است. «اتّخذوا... اربابا من دون اللَّه»
5 - خطر انحراف از توحید به شرك، همیشه و همه جا بوده است. «اتّخذوا... اربابا من دون اللَّه»
6- تنها خداوند حقّ قانونگذارى دارد. آنان كه قانون غیرخدا را مى‏پذیرند، از مدار اسلام، خارجند. «اتّخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون اللَّه»
7- غلوّ و زیاده‏روى درباره‏ى انبیا، پرستش انبیا و یا آنان را فرزند خدا دانستن، شرك است. «سبحانه عمّا یشركون»

Copyright 2015 almubin.com