91. الشمس

1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس

تعداد آیات: 15

91. الشمس

Number of verses: 15

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم

وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا 1

به خورشید و گسترش نور آن سوگند، [تفسیر]

وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا 2

و به ماه هنگامی که بعد از آن درآید،

وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا 3

و به روز هنگامی که صفحه زمین را روشن سازد،

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا 4

و به شب آن هنگام که زمین را بپوشاند،

وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا 5

و قسم به آسمان و کسی که آسمان را بنا کرده،

وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا 6

و به زمین و کسی که آن را گسترانیده،

وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا 7

و قسم به جان آدمی و آن کس که آن را (آفریده و) منظّم ساخته،

فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا 8

سپس فجور و تقوا (شرّ و خیرش) را به او الهام کرده است،

قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا 9

که هر کس نفس خود را پاک و تزکیه کرده، رستگار شده؛ [تفسیر]

وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا 10

و آن کس که نفس خویش را با معصیت و گناه آلوده ساخته، نومید و محروم گشته است!

كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا 11

قوم «ثمود» بر اثر طغیان، (پیامبرشان را) تکذیب کردند،

إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا 12

آنگاه که شقی‌ترین آنها بپاخاست،

فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا 13

و فرستاده الهی [= صالح‌] به آنان گفت: «ناقه خدا [= همان شتری که معجزه الهی بود] را با آبشخورش واگذارید (و مزاحم آن نشوید)!»

فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا 14

ولی آنها او را تکذیب و ناقه را پی کردند (و به هلاکت رساندند)؛ از این رو پروردگارشان آنها (و سرزمینشان) را بخاطر گناهانشان در هم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد!

وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا 15

و او هرگز از فرجام این کار [= مجازات ستمگران‌] بیم ندارد!