بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَالْفَجْرِ
1
وَلَيَالٍ عَشْرٍ
2
و به شبهای دهگانه،
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ
3
و به زوج و فرد،
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ
4
و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت میکند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)!
هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ
5
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمّی برای صاحبان خرد نیست؟!
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
6
آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟!
[تفسیر]
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ
7
و با آن شهر «اِرَم» باعظمت،
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ
8
همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود!
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ
9
و قوم «ثمود» که صخرههای عظیم را از (کنار) درّه میبریدند (و از آن خانه و کاخ میساختند)!
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ
10
و فرعونی که قدرتمند و شکنجهگر بود،
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ
11
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند،
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ
12
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ
13
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت!
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ
14
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است!
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ
15
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!»
[تفسیر]
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ
16
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ میگیرد (مأیوس میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!»
كَلَّا ۖ بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ
17
چنان نیست که شما میپندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمیدارید،
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ
18
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمیکنید،
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا
19
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده میخورید،
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا
20
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب میشوید)!
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا
21
چنان نیست که آنها میپندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود،
[تفسیر]
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا
22
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ
23
و در آن روز جهنم را حاضر میکنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر میشود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟!
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي
24
میگوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!»
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ
25
در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمیکند،
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ
26
و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمیکشد!
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
27
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً
28
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است،
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي
29
پس در سلک بندگانم درآی،
وَادْخُلِي جَنَّتِي
30
و در بهشتم وارد شو!