ترجمه
و آنان كه به دنبال كسب بدىها رفتند، به قدر همان بدىها مجازات دارند و غبار ذلّت و خوارى آنان را فرا مىگیرد. از قهر خداوند، پناه دهندهاى ندارند، گویا چهرههایشان با پارههایى از شب تیره پوشانده شده است. آنان اهل دوزخند و در آن جاودانهاند.
نکته ها
امام باقرعلیه السلام فرمود: این آیه در مورد اهل بدعت وشبهات وشهوات است. [251]
«لیلِ مُظلم»، شبى است كه از نور ماه هیچ خبرى نیست كه در هر ماه، یك شب چنین است. در مقابل «لیلِ مُقمِر» كه مهتابش براى همه روشن است.
به قرینهى آیاتى همچون: «وجوه یومئذٍ علیها غبرة. ترهقها قترة. اولئك هم الكفرة الفجرة» [252] و آیهى «فامّا الّذینَ اسودّت وجوههم أكفرتم بعد ایمانكم» [253] مىتوان گفت كه در این آیه جملهى «اُغشیت وجوههم قطعاً من اللیل» نظر به كفّار دارد.
پيام ها
1- انسانها با اراده سراغ گناه مىروند، نه به اجبار. «كسبوا»
2- رفتار خداوند با بدكاران، عادلانه است. «جزاء سیّئة بمثلها»
3- دنیا، سراى عمل و آخرت سراى پاداش است. «والذین كسبوا... جزاء»
4- تشویق باید بیش از تنبیه و مجازات باشد. دربارهى نیكان فرمود: «الحسنى و زیادة» و دربارهى بدكاران فرمود: «سیئةٌ بمثلها»
5 - روسیاهى مخصوص كفّار است، نه مؤمنان گنهكار. «ترهقهم ذلّة»
6- در قیامت، هم مجازات و تنبیه است، هم تحقیر و روسیاهى. «سیئة بمثلها، اغشیت وجوههم...»
7- راه فرار ونجات وشفاعت به روى كافران بسته است. «مالهممناللّهمنعاصم»