ترجمه
اى مردم! همانا از سوى پروردگارتان پند و اندرزى براى شما آمد كه مایهى شفا براى آنچه در سینههاى شماست و هدایت و رحمتى براى مؤمنان است.
نکته ها
«موعظه»، بازداشتنِ آمیخته با هشدار و انذار است. [285]
«شِفاء لما فى الصدور» یعنى مایهى پاكى روح وقلب از آفات روحى است. زیرا امراض روحى سختتر از امراض جسمى است و هنر قرآن نیز در همین شفابخشى به امراض روحى است.
پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله فرمود: «اذا التبسَتْ علیكم الفِتن كاللّیل المُظلم فعلیكم بالقرآن فانّه شافع مشفّع...» در هجوم فتنههاى تیره و وحشتناك، به قرآن پناه برید كه هم موعظه است، هم شفا، هم نور و هم رحمت. [286]
امام صادقعلیه السلام فرمود: «شفاء لما فى الصدور من الامراض الخواطر و مشبّهات الامور» قرآن، براى تمام امراض روحى و شبهات و افكار شفاست. [287]
گویا آیه اشاره به مراحل چهارگانهى تربیت و تكامل دارد، یعنى:
الف: مرحلهى موعظه، نسبت به كارهاى ظاهرى. «موعظة من ربّكم»
ب: مرحلهى پاكسازى روح از رذایل. «شفاء لما فى الصدور»
ج: مرحلهى راهیابى به سوى مقصود. «هدىً»
د: مرحلهى دریافت رحمت الهى. «رحمة للمؤمنین»
پيام ها
1- نزول كتاب كه شامل موعظه و شفابخشى و هدایت و رحمت باشد، از شئون ربوبیّت الهى است. «من ربّكم»
2- قرآن، شفاى هر دردى است. درمان دردها را باید از مكتب قرآن گرفت، نه مكاتب شرق و غرب. «شفاء لما فى الصدور»
3- قرآن براى همهى مردم موعظه است، ولى تنها گروه حقّپذیر، مشمول هدایت و رحمت الهى مىشوند. «یا ایّها الناس... هدىً ورحمةً للمؤمنین»