ترجمه
بگو: آیا دیدید هر رزقى كه خداوند براى شما نازل كرده است، (از پیش خود) بعضى را حرام و بعضى را حلال قرار دادید؟ بگو: آیا خداوند به شما اجازه داده یا بر خداوند دروغ مىبندید؟
نکته ها
نمونههایى از تحریمهاى بى دلیل مشركان، در آیهى 103 سوره مائده بیان شده است: «ما جَعَل اللَّه من بحیرةٍ ولاسائبةٍ ولا وصیلةٍ ولاحامٍ» آنان سهمى از كشاورزى خود را براى بتها و بتكدهها قرار داده و برخود حرام مىكردند و یا آنچه را در شكم حیوانات بود، براى مردها حلال و براى زنان حرام مىدانستند؛ «وقالوا ما فى بطون هذه الأنعام خالصةً لذكورنا و محرّم على ازواجنا» [295] امّا قرآن همهى اینها را افترا بر خداوند و ناروا مىداند. «على اللّه تفترون»
295) انعام، 139.
پيام ها
1- قانون اصلى و كلّى در خوردنىها حلال بودن است، مگر آنكه حرمت آن از طریق وحى ثابت شود. «ما انزل اللّه لكم»
2- رزق، از سوى خدا نازل مىشود. «انزل اللَّه لكم من رزق»
3- در احكام شرع نباید از شارع جلو افتاد، چنانكه حرام خدا را نمىتوان حلال كرد، حلالها را هم نمىتوان حرام شمرد. «فجعلتم منه حراماً وحلالاً»
4- تشریع و قانونگذارى، مخصوص خداوند است. «آللَّه اذن لكم»
5 - كسانى كه «ولایت تشریعى» دارند، با اذن الهى مىتوانند چیزهایى را حلال یا حرام كنند. «اللَّه اذن لكم»
6- وضع قانونِ بدعتآمیز و آن را به خدا نسبت دادن، جرم است. «جعلتم منه حراماً و حلالاً ، على اللَّه تفترون»
7- قرآن، عادات و رسوم غلطى را كه ریشه در وحى و اذن خدا ندارد، محكوم مىكند. «على اللّه تفترون»