1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 123
تفسير 11. هود آية 107
Number of verses: 123
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ ۚ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ 107
جاودانه در آن خواهند ماند، تا آسمانها و زمین برپاست؛ مگر آنچه پروردگارت بخواهد! پروردگارت هر چه را بخواهد انجام می‌دهد!

ترجمه
امّا (آن) كسانى كه بدبخت شده‏اند، پس در آتش (اند و در آنجا) ناله‏اى (زار) و خروشى (سخت) دارند.
(و) تا آسمان‏ها و زمین پایدار است، در آن (آتش) جاودانند، مگر آنچه خداوند بخواهد، همانا پروردگارت هر چه را اراده كند، انجام مى‏دهد.

نکته ها
«زَفیر» فریادى است كه همراه با بیرون دادن نَفَس است و «شَهیق» ناله‏اى است طولانى كه توأم با فرو بردن نَفَس است. بعضى نیز «زَفیر» را آغاز صداى الاغ و «شَهیق» را پایان آن دانسته‏اند.
همه‏ى افرادى كه به دوزخ مى‏روند، از لحاظ مدّت زمان حضور در آنجا یكسان نیستند، عدّه‏اى پس از مدّت كمى از دوزخ رهایى مى‏یابند، بعضى دیگر براى مدّت بسیار طولانى در جهنّم مى‏مانند و سرانجام خلاص مى‏شوند، امّا گروهى براى همیشه در آنجا مى‏مانند و هرگز از آن خارج نمى‏شوند.
كلمه‏ى «خُلود» در مواردى كه همراه با كلمه‏ى «اَبَد» آمده باشد، مثل: «خالدین فیها ابدا»(121)، به معناى همیشگى و جاودانگى است، نه به معناى مدّت طولانى.
در این آیه اگر چه خلود تا زمان برقرار بودن آسمان‏ها و زمین بیان شده است و قرآن مدّت زمان استقرار آنها را تعیین فرموده(122)، لیكن باز به معناى ابدیّت و همیشگى است، زیرا كه «مادامت السموات» در زبان و ادبیات عرب، كنایه‏اى است كه براى ابدیّت و جاودانگى آورده مى‏شود، اگر چه آسمان‏ها ابدى نیستند.


121) نساء، 169 و جنّ، 23.
122) ابراهیم، 48 و انبیاء، 104.

پيام ها
1- انسان با انتخاب‏هاى خود باعث شقاوت خود مى‏شود.«شَقُوا» نه «شُقُوا»
 2- دست خداوند در نجات گروهى از دوزخیان (به دلیل جرم كمتر و یا استحقاق عفو و یا هر دلیل دیگرى) باز است.«الاّ ما شاء ربّك »

Copyright 2015 almubin.com