ترجمه
امّا (آن) كسانى كه بدبخت شدهاند، پس در آتش (اند و در آنجا) نالهاى (زار) و خروشى (سخت) دارند.
(و) تا آسمانها و زمین پایدار است، در آن (آتش) جاودانند، مگر آنچه خداوند بخواهد، همانا پروردگارت هر چه را اراده كند، انجام مىدهد.
نکته ها
«زَفیر» فریادى است كه همراه با بیرون دادن نَفَس است و «شَهیق» نالهاى است طولانى كه توأم با فرو بردن نَفَس است. بعضى نیز «زَفیر» را آغاز صداى الاغ و «شَهیق» را پایان آن دانستهاند.
همهى افرادى كه به دوزخ مىروند، از لحاظ مدّت زمان حضور در آنجا یكسان نیستند، عدّهاى پس از مدّت كمى از دوزخ رهایى مىیابند، بعضى دیگر براى مدّت بسیار طولانى در جهنّم مىمانند و سرانجام خلاص مىشوند، امّا گروهى براى همیشه در آنجا مىمانند و هرگز از آن خارج نمىشوند.
كلمهى «خُلود» در مواردى كه همراه با كلمهى «اَبَد» آمده باشد، مثل: «خالدین فیها ابدا»(121)، به معناى همیشگى و جاودانگى است، نه به معناى مدّت طولانى.
در این آیه اگر چه خلود تا زمان برقرار بودن آسمانها و زمین بیان شده است و قرآن مدّت زمان استقرار آنها را تعیین فرموده(122)، لیكن باز به معناى ابدیّت و همیشگى است، زیرا كه «مادامت السموات» در زبان و ادبیات عرب، كنایهاى است كه براى ابدیّت و جاودانگى آورده مىشود، اگر چه آسمانها ابدى نیستند.
پيام ها
1- انسان با انتخابهاى خود باعث شقاوت خود مىشود.«شَقُوا» نه «شُقُوا»
2- دست خداوند در نجات گروهى از دوزخیان (به دلیل جرم كمتر و یا استحقاق عفو و یا هر دلیل دیگرى) باز است.«الاّ ما شاء ربّك »