ترجمه
آیا آن كس كه (همچون پیامبر اسلام) دلیل روشنى (مثل قرآن) از طرف پروردگارش دارد و بدنبال او شاهدى از اوست، و پیش از او (نیز) كتاب موسى (كه) رهبر و رحمت بوده است (بر آمدن او بشارت داده، مانند كسى است كه این خصوصیات را نداشته باشد؟)، آنان (كسانى كه حقجو هستند) به او ایمان مىآورند، و هر كس از احزاب (و گروههاى مختلف) كه به او كافر شود، وعدگاهش آتش است. پس، از آن در تردید مباش (كه) قطعاً آن (وحى، كلامِ) حقّى است (كه) ازپروردگارت (نازل شده)، اگر چه اكثر مردم ایمان نیاورند.
نکته ها
روایات بسیارى از ائمه معصومینعلیهم السلام رسیده است كه مراد از «شاهد» در این آیه علىبن ابىطالبعلیهما السلام است.(30) چنانكه خود حضرت على علیه السلام نیز در خطبهاى فرمود: مُراد از «شاهد» من هستم.
طبق این آیه، شاهد و گواه پیامبرصلى الله علیه وآله از اوست، نه جداى از او. و طبق روایات شیعه و سنّى پیامبرصلى الله علیه وآله فرمودند: من از علىّ هستم و علىّ از من است.(31)
در آخرین آیهى سورهى رعد آمده است كه وقتى كفّار به پیامبر صلى الله علیه وآله گفتند: «لست مرسلاً» پیامبر صلى الله علیه وآله به امر خداوند پاسخ مىدهد: «كفى باللّه شهیداً بینى و بینكم و مَن عنده علم الكتاب» یعنى براى گواهى میان من و شما، خداوند و كسى كه علم كتاب نزد اوست كافى است. در آنجا نیز طبق روایات شیعه و سنّى مُراد از «مَن عنده علم الكتاب» علىبن ابىطالب علیهما السلام است كه شهید و گواه پیامبر صلى الله علیه وآله است. در آنجا شهید و در اینجا شاهد است.
30) كافى، ج1، ص 190.
31) صحیح بخارى، كتاب صلح، باب «كیف نكتب» ؛ مسند احمد حنبل، ج 5، ص 356.
پيام ها
1- در تبلیغ، با شیوهى سؤال، وجدانهاى سالم را به قضاوت بطلبیم. «افمن كان»
2- قرآن، حجّت خداوند بر مردم است. «بینةٍ من ربّه»
3- كسى كه در زمان حیات پیامبرصلى الله علیه وآله همراه و دنبالهرو اوست، پس از پیامبرصلى الله علیه وآله هم جانشین پیامبرصلى الله علیه وآله است. «یتلوه»
4- وجود پیروان راستین، وارسته و فداكار، یكى از راههاى شناخت و حقّانیّت پیامبران است. «بیّنة ... شاهدٌ منه»
5 - خداوند حجّت را بر مردم تمام كرده است، هم خود قرآن معجزه است و هم گواهى چون علىبن ابىطالبعلیهما السلام دارد و هم تورات از قبل بشارت آن را دادهاست. «بینةٍ من ربه ... شاهدٌ منه ... و من قبله كتاب موسى»
6- كتب آسمانى، مؤیّد یكدیگرند. «من قبله كتاب موسى»
7- در تبلیغ، شناخت مخاطب یك اصل است، چون در حجاز یهودیان بیش از مسیحیان بودهاند، خطاب قرآن با آنان است، گرچه در انجیل هم بشارات بسیارى آمده است. «من قبله كتاب موسى»
8 - كتب آسمانى و قوانین الهى، راه هدایت و وسیلهى رحمت براى مردم هستند. «اماماً و رحمة»
9- مردم باید كتاب آسمانى را امام وپیشواى خود قرار دهند. «كتاب موسى اماماً»
10- امامت و رحمت باید در كنار هم باشند. «اماماً و رحمة»
11- ملاك و محور، حقّ باشد نه حزب. بجاى توجّه به حزب و نژاد و منطقه، بدنبال پیروى از حقّ باشیم. «و من یكفر به من الاحزاب»
12- همهى مردم از هر گروه و طایفه و حزب باید به قرآن رو آورند وگرنه گرفتار قهر الهى هستند. «و من یكفر به من الاحزاب فالنار موعده»
13- كفر برخى از مردم سبب دلسردى و تزلزل مؤمنان نشود. «و من یكفر ... فلاتك فى مریةٍ منه»
14- اكثریّت، نشانهى حقانیّت نیست. «الحق من ربّك ... اكثر الناس لایؤمنون»