ترجمه
(نوح به قوم خود) گفت: آیا اگر ببینید كه من بر دلیل روشنى از طرف پروردگارم باشم و او از نزد خودش، رحمت (ویژهى نبوّت) را به من داده باشد كه بر شما مخفى مانده است، (آیا باز هم سرپیچى مىكنید؟) آیا شما را به پذیرش آن وادار كنیم، در حالى كه نسبت به آن كراهت دارید؟
نکته ها
این آیه به دو ایراد مخالفان كه در آیهى قبل مطرح شد پاسخ مىدهد:
الف: كفّار مىگفتند: تو انسانى مثل ما هستى. آیه پاسخ مىدهد: گرچه من در ظاهر مانند شما هستم، امّا مورد لطف و رحمت مخصوص پروردگار قرار گرفتهام و به من وحى مىشود.
ب: مخالفان مىگفتند: پیروان تو افرادى سادهلوح و كوته فكر هستند. آیه پاسخ مىدهد كه چنین نیست. گرچه آنها در ظاهر از شما ضعیفترند، امّا با دیدن بیّنه و برهان ایمان آوردند، نه بىدلیل.
انبیا در برابر مخالفان خود سعهى صدر دارند، در مقابل آن همه سخنان ناروا و تهمتهاى نابجا، باز هم سخن از منطق و برهان و عاطفه مىزنند.
پيام ها
1- انبیا از مردم، با مردم و نسبت به مردم مهربان بودهاند. «قال یا قوم»
2- در شیوهى تبلیغ، از اهرم عاطفه استفاده كنیم. «یا قوم»
3- دعوت انبیا همراه با بیّنه و برهان بوده است. «كنت على بیّنةٍ»
4- مقام نبوّت، یك رحمت الهى است. «رحمةً من عنده»
5 - انبیا تمام كمالات خود را از خدا مىدانند. «من ربّى، من عنده»
6- كسى كه نتواند برهان، معنویّت و نبوّت را درك كند، كور است. «فعمّیت علیكم»
7- انسان در انتخاب دین و مذهب اختیار دارد. «انلزمكموها»
8 - تا انسان زمینهى پذیرش حقّ را دارا نباشد، نمىتواند از نور وحى استفاده كند. «انتم لها كارهون»