ترجمه
واگر به انسان از جانب خود نعمتى بچشانیم، سپس آنرا از او بازپسگیریم، همانا او نومید و ناسپاس خواهد بود.
نکته ها
نه هر نعمتى نشانهى محبّت خداست و نه گرفتن هر نعمتى، نشانهى قهر و غضب است، بلكه چه بسا آزمایش الهى است.
انسان چون حكمت الهى و مصالح امور را نمىداند، زود قضاوت مىكند، مأیوس مىشود و كفر مىورزد.
پيام ها
1- كامیابىهاى انسان تنها در حدّ چشیدن است. «اذقنا الناس...»
2- نعمتهاى الهى، فضل و رحمت خداست، نه استحقاق ما. «اذقنا... رحمةً»
3- اگر مدّت كامیابى انسان طول كشید، مغرور نشویم. «اذقنا... ثمّ نزعناها» («ثمّ» نشانهى مدّتى طولانى است)
4- دادنها و گرفتنها به دست اوست. «اذقنا... نزعناها»
5 - گرفتن رحمت از انسان، براى او سخت است. «نزعناها» («نَزع» كشیدن همراه با سختى است)
6- انسان كم ظرفیّت است و با از دست دادن نعمتى، از رحمت گستردهى الهى مأیوس مىشود. «ثمّ نزعناها ... انّه لیؤس»
7- ایمان ما به خداوند نباید وابسته به كامیابىها وشیرینىهاى زندگى باشد. «نزعناها... انّه لیؤس»
8 - یأس از رحمت خداوند، مقدّمهى كفر وناسپاسى است.(18) «انّهلیؤسٌ كفور»
18) قرآن در، آیهى 87 سوره یوسف مىفرماید: «لاییأس من روح اللّه الاّ القوم الكافرون»