ترجمه
و تو بر این (وظیفهى ارشاد) پاداشى از آنان نمىخواهى. آن (رسالت و قرآن) جز تذكر و پندى براى جهانیان نیست.
نکته ها
پیامبر اسلامصلى الله علیه وآله نیز همانند سایر پیامبران، هرگز از مردم در قبال هدایت آنان پاداشى درخواست نكرد. زیرا توقع داشتن از مردم، پذیرش دعوت را سنگین مىكند. در سوره طور آیه 40 مىخوانیم: «ام تسئلهم اجراً فهم من مغرمٍ مثقلون» مگر از مردم مزدى درخواست كردى تا پرداخت آن برایشان سنگین باشد. اگر در آیه دیگر مىبینیم كه مزد رسالت را مودّت اهل قربى مىداند، «الاّ المودّة فى القرُبى»(152) براى آن است كه پیروى و تبعیّت اهلبیت، براى خود مردم سودمند است نه پیامبر، زیرا در جاى دیگر مىخوانیم: «قل و ما سئلتكم من اجر فهو لكم»(153) آرى كسى كه اهلبیت را دوست دارد از آنان اطاعت مىكند و اطاعت از آنان اطاعت از پیامبر و خداست.
قرآن ذكر است، زیرا:
یادآور آیات، نعمات و صفات الهى است.
یادآور گذشته و آینده انسان است.
یادآور عوامل سقوط و عزّت جوامع است.
یادآور صحنههاى قیامت است.
یادآور عظمت هستى است.
یادآور تاریخ و زندگى شخصیّتهاى تاریخساز است.
معارف قرآن و احكام آن حقایقى است كه باید آنرا فرا گرفت و همواره به خاطر داشت. زیرا «ذكر» به علم ومعرفتى گفته مىشود كه در ذهن حاضر باشد واز آن غفلت نشود.
152) شورى، 23.
153) سبأ، 47.
پيام ها
1- مبلّغ نباید از مردم توقعى داشته باشد، همانگونه كه پیامبران چنین بودند. «و ما تسئلهم علیه من اجر»
2- آنچه زشت است درخواست پاداش است، نه دریافت آن. «تسئل»
3- معارف قرآن فطرى است و همه مردم از آن مىتوانند بهره ببرند. («ذكر» در جایى است كه انسان در درون خود مىدانسته، ولى فراموش كرده است)*
4- كار پیامبران یادآورى و بیدار ساختن فطرتهاست. «ذكر للعالمین»*
5 - رسالت پیامبر اسلام، جهانى است. «للعالمین»
6- ایمان نیاوردن گروهى از مردم، حتّى اكثریّت آنان در یك زمان و مكان نباید مبلغان دینى را دلسرد كرده و مأیوس نماید. اگر در منطقهاى از زمین گروهى ایمان نیاوردند، در جاى دیگر تبلیغ نمایند. «للعالمین»