ترجمه
و (یعقوب) گفت: اى پسران من (چون به مصر رسیدید همه) از یك دروازه (به شهر) وارد نشوید (تا توجه مردم به شما جلب نشود) بلكه از دروازه‏هاى مختلف وارد شوید و (بدانید من با این سفارش) نمى‏توانم چیزى از (مقدرات) خدا را از شما دور كنم. فرمان جز براى خدا نیست، تنها بر او توكل مى‏كنم و همه توكل‏كنندگان (نیز) باید بر او توكل نمایند.

نکته ها
حضرت یعقوب‏علیه السلام به هنگام سفر برادران به مصر چهار نكته توحیدى مى‏گوید:
اوّل: «ما اغنى عنكم»، یعنى من با این سفارش ورود از چند در نمى‏توانم چیزى از مقدّرات خدا را از شما دور كنم.
دوم: در آیه قبل فرمود: «الا ان یحاط بكم»، یعنى مگر آنكه همه شما به گونه‏اى كه تصوّر نمى‏كردید گرفتار حادثه‏اى شوید.
سوم: در آیه‏ى 64 فرمود: «فاللّه خیر حافظاً».
چهارم: در آیه 67 فرمود: «علیه توكّلت».
آرى، رسول خدا سراپا توجّه به خدا و توحید دارد، امّا فرزندان یعقوب در سفر تنها مى‏گفتند: «و انّا له لحافظون» یعنى ما خودمان برادرمان را حفظ مى‏كنیم. در این گفتگوها سیماى موحّد مخلص، با افراد عادّى به زیبایى نشان داده مى‏شود.*

پيام ها
1- عاطفه پدرى حتّى نسبت به فرزندان خطاكار، از بین نمى‏رود. «یا بنّى»
 2- چاره‏اندیشى وتدبیر براى حفظ سلامت فرزندان، لازم است. «یا بنىّ لا تدخلوا...»
 3- وقتى توصیه كننده عالم و آگاه است، لازم نیست فرمانبر از فلسفه‏ى آن دستور آگاه باشد. (فرزندان یعقوب فرمان «لا تدخلوا...» را عمل كردند و فلسفه و راز آن را نپرسیدند)*
 4- از بهترین زمان‏هاى موعظه، در آستانه سفر است. یعقوب در آستانه‏ى سفر فرزندان به آنان گفت: «یا بنىّ لاتدخلوا من باب واحد»
 5 - جلو حساسیّت‏ها، سوءظن‏ها و چشم‏زخم‏ها را بگیرید، ورود گروهى جوان به منطقه‏ى بیگانه، عامل سوءظن و سعایت است. «لاتدخلوا من باب واحد»
 6- لطف و قدرت خداوند را منحصر در یك راه نپندارید، دست او باز است و مى‏تواند از هر طریقى شما را مدد رساند. «لاتدخلوا من باب واحد»
 7- فقط بازدارنده و نهى كننده نباشید، بلكه راه حل نیز ارائه دهید. «لاتدخلوا... و ادخلوا»*
 8 - براى رسیدن به مقصود بایستى راههاى مختلف را پیمود. «و ادخلوا من ابواب متفرّقه»*
 9- مدیر خوب باید علاوه بر برنامه‏ریزى، حساب احتمالات را بكند، زیرا انسان در اداره‏ى امور خود مستقل نیست. یعنى با همه محاسبات و دقّت‏ها باز هم دست خدا باز است و تضمینى براى انجام صددرصد محاسبات ما نیست. «وما اُغنى عنكم من اللَّه من شى‏ء»
 10- در برابر مقدّرات حتمى خداوند، چاره‏اى جز تسلیم نیست. «ما اغنى‏عنكم من اللَّه من شى‏ء»
 11- حاكم مطلق هستى، خداوند است. «ان الحكم الاّ للَّه»
 12- با توكّل زانوى اشتر ببند. «لا تدخلوا... علیه توكّلت»*
 13- هم احتیاط و محاسبه لازم است؛ «لاتدخلوا...» و هم توكل به خداوند ضرورى است. «علیه توكّلت »
 14- به غیر خداوند، توكل نكنید. «علیه توكّلت» چرا كه او به تنهایى كفایت مى‏كند «وكفى باللَّه وكیلا»(115) و بهترین وكیل است. «نعم الوكیل»(116)
 15- یعقوب، هم خود توكل كرد و هم دیگران را با امر به توكل تشویق نمود. «توكّلت... فلیتوكّل...»