ترجمه
پروردگار آسمانها وزمین وآنچه میان آن دو قرار دارد؛ تنها او را پرستش كن و براى عبادتش شكیبا باش، آیا براى او همتا و هم نامى مىشناسى؟
نکته ها
براى كلمهى «سمىّ» چند معنا ذكر شده است: شریك، همانند، همنام و فرزند.
كلمه «ربّك» در آیه قبل و كلمه «ربّ السموات و الارض» در این آیه نشان وحدت مدیریّت در اداره زندگى بشر با تمام هستى است.
عبادت، تنها ذكر خداوند و نماز نیست، زیرا این گونه عبادتها مشكلى ندارد تا به صبر و مقاومت نیازمند باشد. پس مراد از «فاعبده و اصطبر» عبادتى است كه انسان را دچار تضادها، طاغوتها ومشكلات فراوان مىكند وبخاطر همین، نیازمند صبر واستقامت است.
در روایتى از حضرت علىعلیه السلام مىخوانیم كه درباره معناى «هل تعلم له سمیّا» فرمودند: هیچ كس به نام اللّه نامیده نشده است.(119)
119) توحید صدوق، ص 263.
پيام ها
1- فلسفهى عبادت ما در برابر خداوند، ربوبیّت انحصارى او نسبت به همهى هستى است. «ربّ السّموات ... فاعبد»
2- عبادت، صبر لازم دارد. «فاعبده واصطبر» (عبادت، یك نوع مبارزه با هوسها و طاغوتهاست كه صبر مىخواهد.)
3- خداوند تورا فراموش نكرده است، پس تو نیز او را فراموش نكن. «وما كان ربّك نسیّاً... فاعبده»
4- خداوند، فرزند ندارد و هیچ موجودى مثل او نیست. «هل تعلم له سمیّاً»