1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 135
تفسير 20. طه آية 49
Number of verses: 135
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَىٰ 49
(فرعون) گفت: «پروردگار شما کیست، ای موسی؟!»

ترجمه
(فرعون) گفت: اى موسى! پس پروردگار شما دو نفر كیست؟!
(موسى) گفت: پروردگار ما كسى است كه به هر چیزى آفرینش خاص آن  را عطا كرده وآنگاه (آن را به راه كمال) هدایت فرمود.
(فرعون) گفت: پس حال نسل‏هاى پیشین چگونه است؟!

نکته ها
«بال» به معناى فكر است، ولى به معناى حال نیز بكار مى‏رود.
آنچه در نزد فرعون مطرح بود، ربوبیّت است، نه الوهیت و خالقیت، زیرا او ادعاى خالقیت نمى‏كرد و خود نیز الهه داشت؛ «و یَذَرك و الهتك»(73) و سایر كفّار نیز «اللّه» را بعنوان خالق قبول داشتند، «و لئن سألتهم مَن خَلق السّموات و الارض... لیقولُنّ اللّه»(74)، بلكه ادعاى فرعون، رهبرى و حاكمیّت مطلقه خودش بود، از این روى موسى علیه السلام در جواب فرمود: خالق، مدبّر و حاكم هستى یكى است.
همه‏ى انبیا مردم را دعوت به توحید كرده و تنها راه كمال و هدایت را از جانب خدا دانسته‏اند: حضرت ابراهیم علیه السلام فرمود: «الّذى خلَقنى فهو یَهدین»(75)، خدایى كه مرا آفرید پس او مرا هدایت كرد. موسى علیه السلام فرمود: «أعطى كلّ شى‏ء خلقه ثمّ هَدى»(76) او به هر چیز آفرینش داده و هدایت كرد و حضرت محمّدصلى الله علیه وآله فرمود: «الّذى خلق فَسَوّى‏، و الّذى قدّر فهَدى»(77) خدایى كه آفرید سپس تعدیل كرد وكسى كه اندازه گرفت‏وهدایت كرد.
رهبرى حركت وقیام با موسى علیه السلام بود. «یا موسى» اگر چه موسى و هارون به سوى فرعون رفتند و او ابتدا گفت: «مَن ربّكما»، ولى رهبر موسى بود، لذا فرعون بلافاصله اضافه كرد: «یا موسى».


73) اعراف، 127.
74) عنكبوت، 61.
75) طه، 50.
76) شعراء، 78.
77) اعلى، 2 - 3.

پيام ها
 1- آنچه مورد ادّعا و نزاع است، ربوبیّت خداوند است، نه خالقیّت. «مَن ربّكما»
 2- روحیّه‏ى استكبار و غرور طاغوتى حتّى در گفتار و شیوه‏ى سؤال نیز مشهود است. به جاى اینكه بپرسد «مَن ربّى»، گفت: «مَن ربّكما»
 3- ما از خداوند طلبى نداریم، هر چه هست عطاى اوست. «أعطى كلّ شى‏ء»
 4- خداوند یكتا، هم مى‏آفریند و هم با هدایت تكوینى اداره مى‏كند. «أعطى كلّ شى‏ء خلقه ثمّ هَدى‏» (آرى او پس از آفرینش، راه ادامه‏ى زندگى و كمال را نیز در آنان قرار داده است. «ثمّ هدى»)
 5 - خداوند به هر موجودى، آفرینش كامل و ویژگى‏هایى متناسب با او عطا كرده است. «خلقه»
 6- لازمه‏ى ربوبیت الهى، هدایت اوست. «ربّنا... ثمّ هدى»
 7- ربوبیّت، حقِ كسى است كه آفریدگار است. «ربّنا الّذى اعطى كلّ شى‏ء خلقه»
 8  - همه‏ى موجودات، مشمول هدایت الهى هستند. تمام قوانین حاكم بر هستى و غرایز موجود در انسان‏ها و حیوانات، از هدایت الهى است. «خلقه ثمّ هدى»
 9- در برابر منطق نباید به راه نیاكان تكیه كرد. «فما بال القرون الاولى»
موسى علیه السلام با منطق سخن مى‏گوید ولى فرعون، مسیر بحث را به تاریخ مى‏كشاند، تا عواطف مردم را تحریك كند. «فما بال القرون الاولى»

Copyright 2015 almubin.com