ترجمه
آنان صداى (زبانه كشیدن) آن را نمىشنوند و آنان در آنچه (از نعمتها و كامیابىها) كه دلشان بخواهد جاودانهاند.
نکته ها
انسان در دنیا، هر چند هم در رفاه و كامیابى باشد، ولى خواسته یا ناخواسته ممكن است خبرهاى ناگوار و حوادث تلخ به گوشش برسد و از لذّت و عیش او بكاهد، امّا در قیامت، اهل بهشت به دور از هر خبر بد و سر و صداى ناهنجار و ناله و فریاد گرفتاران، با عیش كامل به كامروایى مشغولند.
امیرالمؤمنین علىّ علیه السلام در خطبهى 183 نهجالبلاغه مىفرماید:
خداوند، آن چنان اهل بهشت را گرامى داشته كه حتّى گوشهایشان صداى آتش دوزخ و ناله و فریاد اهل آن را نمىشنود.(88)
قرآن در بیان گستردگى كمّى و كیفى نعمتهاى بهشتى، آیات متنوّعى دارد. در آیهاى مىفرماید: «ما تشتهیه الانفس و تلذّ الاعین»(89) هر چه كه میل انسان بكشد و هر چه كه چشم از آن لذّت ببرد. در این آیه مىفرماید: «و هم فى ما اشتهت انفسهم خالدون» آنان در هر چه كه دلشان بخواهد براى همیشه متنعّماند، و در جاى دیگر با این چنین عبارتى توصیف مىفرماید كه: «فلا تعلم نفس ما اخفى لهم»(90) احدى نمىداند كه چه لذائذ وكامیابىهایى براى اهلبهشت، ذخیره ومخفى شده است.
در حدیثى از رسول خدا صلى الله علیه وآله آمده است كه: كیفیّت نعمتهاى بهشتى را نه گوشى شنیده و نه چشمى دیده است.(91)
88) تفسیر نمونه.
89) زخرف، 71.
90) سجده، 17.
91) الفقیه، ج1، ص295.
پيام ها
1- در قیامت، اهل بهشت، فارغ از رنج و ناله گرفتاران به كامروایى مشغولند. «لایسمعون حسیسها»
2- اشباع واقعى غرایز، تنها در بهشت ممكن است. «فیما اشتهت»
3- در بهشت، نه محدودیّت در نعمتهاست «فیما اشتهت» و نه محدودیّت در زمان بهرهمندى. «خالدون»