ترجمه
(مشركان) پیوسته و با تأكید مىگفتند.
اگر پندنامهاى از نوع (كتابهاى) پیشینیان نزد مابود،
ما نیز حتما از بندگان برگزیدهى خدا بودیم.
(ولى همین كه قرآن براى آنان آمد) پس به آن كفر ورزیدند و به زودى (نتیجهى كفر خود را) خواهند دانست.
نکته ها
از امام باقر علیه السلام نقل شده كه مشركان مكّه و كفّار قریش به یهود و نصارى نفرین مىكردند كه چگونه پیامبران خود را تكذیب كردند و مىگفتند: به خدا قسم اگر یكى از كتابهاى آسمانى پیشین نزد ما بود ما به آن ایمان مىآوردیم. امّا همین كه حضرت محمد صلى الله علیه وآله مبعوث شد به او كفر ورزیدند.(42)
شاید معناى آیه این باشد كه مشركان پیوسته مىگفتند اگر ما خبرى از موحّدان قبلى داشتیم كه آنان در سعادت و خوشى هستند، ما نیز اهل توحید مىشدیم. پس این گونه طفره رفته و كافر شدند.
پيام ها
1- ادّعا بسیار است و مدّعیان فراوان. هنگام عمل، مؤمن از كافر شناخته مىشود. «لو انّ عندنا... لكنّا عباد اللّه... فكفروا به»
2- در برابر منطق و استدلال نباید تاریخ گذشته را بهانه كرد. «لو ان عندنا ذكرا من الاولین...»
3- به فكر عاقبت كار باشیم كه غفلت از آینده، موجب كفر و انكار است. «فكفروا به فسوف یعلمون»