ترجمه
واى بر هر كافر دروغ پرداز گناه پیشه.
(كافر گناهكارى كه) آیات خدا را كه پیوسته بر او تلاوت مىشود، مىشنود ولى همچون كسى كه آنها را نشنیده متكبّرانه (بر انحراف خود) اصرار مىورزد، پس او را به عذابى سخت بشارت ده.
و هرگاه از آیات ما چیزى فهمد آن را به مسخره مىگیرد، آنانند كه برایشان عذابى خفّتبار است.
نکته ها
«أفّاك» از «اِفك» به معناى كسى است كه بسیار دروغ مىگوید. «أثیم» از «اِثم» به كسى گفته مىشود كه بسیار گناهكار است.
«ویل» كه نفرینى است به معناى «هلاك باد»، 27 بار در قرآن آمده است.
این واژه در موارد مختلف و متعددى در قرآن بكار رفته است؛
هم در مورد خائنان فرهنگى بكار رفته است، آنان كه با دست خود مطالبى مىنویسند و به خداوند نسبت مىدهند، «فویل للّذین یكتبون الكتاب بایدیهم ثمّ یقولون هذا من عند اللّه»(4)
هم در مورد ظالمان اقتصادى همچون كم فروشان، «ویل للمطفّفین»(5)
هم در مورد منحرفان اعتقادى مثل كافران، «ویل للكافرین»(6) و مشركان. «ویل للمشركین»(7)
و هم در مورد كسانى كه اولیاى الهى و حقایق را مسخره مىكنند. «ویل لكلّ هُمَزةٍ لُمزة»(8)
كیفر الهى با جرم مناسب است، كیفر كسى كه سخن پیامبر را مىشنود ولى گویا نشنیده و با این عمل دل پیامبر را به درد مىآورد عذاب الیم است و كیفر كسى كه با مسخره توهین مىكند، عذاب مهین است.
واژه بشارت در مورد خبر خوش به كار مىرود، امّا خداوند در این آیات، وعدهى عذاب را براى كافران، بشارت خوانده است. گویا بهترین خبر براى معاندان، خبر عذاب است.
4) بقره، 79.
5) مطففین، 1.
6) ابراهیم، 2.
7) فصّلت، 6.
8) هُمزه، 1.
پيام ها
1- سخن حقّ را باید به گوش همه رساند حتّى گنهكاران. «افّاك اثیم... تتلى علیه»
2- اول تبلیغ، بعد تهدید. قرآن به كسى «هلاك باد» مىگوید كه اول آیات خود را به گوش او رسانده است. «یسمع آیات اللّه... كان لم یسمعها... عذاب الیم»
3- بدتر از بىاعتنایى به حقّ، اصرار بر آن و روحیّه استكبار است. «یصرّ مستكبراً»
4- علامت تكبّر، بىاعتنایى به سخن حقّ است. «مستكبراً كان لم یسمعها»
5 - ریشهى عیب جویى و تمسخر در بسیارى از موارد، نداشتن اطلاعات جامع و كافى است. «فاذا علم من آیاتنا شیئاً اتّخذها هزواً» آرى، اگر شناختها عمیق و گسترده شد، مسخرهها محو مىشود.
6- چون در مسخره اهانت است، كیفر مسخرهكنندگان نیز عذاب خوار كننده است. «هزواً... عذاب مهین»