1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 120
تفسير 5. المائدة آية 106
Number of verses: 120
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الْأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ ۚ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَاةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۙ وَلَا نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الْآثِمِينَ 106
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد، در موقع وصیت باید از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد؛ یا اگر مسافرت کردید، و مصیبت مرگ شما فرا رسید، (و در آن جا مسلمانی نیافتید،) دو نفر از غیر خودتان را به گواهی بطلبید، و اگر به هنگام ادای شهادت، در صدق آنها شک کردید، آنها را بعد از نماز نگاه می‌دارید تا سوگند یاد کنند که: «ما حاضر نیستیم حق را به چیزی بفروشیم، هر چند در مورد خویشاوندان ما باشد! و شهادت الهی را کتمان نمی‌کنیم، که از گناهکاران خواهیم بود!»

ترجمه
اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! هرگاه (نشانه‏هاى) مرگ یكى از شما فرا رسد، از میان خود دو نفر عادل را هنگام وصیّت به شهادت و گواهى فرا خوانید. و اگر در مسافرت بودید و مصیبت مرگ به سراغ شما آمد (و شاهد مسلمانى نبود) دو تن از غیر (همكیشان)تان را به گواهى بطلبید و اگر (در صداقت آنان) شك كردید، پس از نماز آن دو را نگاهدارید تا به خداوند قسم یاد كنند كه ما حاضر نیستیم حقّ را به هیچ قیمتى بفروشیم، هر چند در مورد فامیل باشد و هرگز شهادت الهى را پنهان نمى‏كنیم، كه در این صورت از گنهكارانیم.

نکته ها
مسلمانى به نام «ابن ابى ماریه» همراه دو مسیحى به نام‏هاى تمیم و عدى كه برادر بودند، به سفر تجارى رفتند. مسلمان بیمار شد، وصیّت نامه‏اى نوشت و آن را میان وسایل خود پنهان كرد و اموال خود را به آن دو مسیحى داد كه به وارثان بدهند. پس از مرگش، آن دو نفر در میان اثاثیه‏ى او اجناس گرانبهایى دیده، و برداشتند، پس از مراجعت به مدینه، باقى آنها را به وارثان دادند. ورثه، وصیت‏نامه را در میان وسایل دیدند كه صورت همه‏ى اثاثیه در آن ثبت شده بود. چون مطالبه كردند، آن دو مسیحى انكار كردند، شكایت را نزد پیامبر بردند، در این هنگام بود كه آیه‏ى فوق نازل شد. [207]
طبق حدیثى از اصول كافى، پیامبر از آن دو سوگند گرفت و تبرئه‏شان كرد، ولى چون دروغشان از طریق نامه كشف شد، حضرت بار دیگر آن دو را احضار كرد. وارثان سوگند یاد كردند كه اجناس دیگرى هم بوده و آنها را پس گرفتند. [208]


207) تفسیر المیزان.
208) تفسیر نمونه.

پيام ها
1- آستانه‏ى مرگ، آخرین فرصت براى وصیّت كردن است. «اذا حضر أحدكم الموت حین الوصیة»
2- مرگ، براى همه‏ى مردم یكسان است. «حضر أحدكم الموت»
3- هنگام وصیّت، مؤمن باید دقّت‏هاى لازم را به كار بندد. «حین الوصیّة اثنان ذوا عدل منكم»
4- براى اداى حقّ مردم، دو شاهد عادل بگیرید. «اثنان ذوا عدل»
5 - براى اداى حقّ مردم، اگر مسلمان حضور نداشت، با غیر مسلمان كار را محكم كنید. «غیركم» (لكن غیر مسلمانى كه خداوند را قبول داشته باشد تا بتواند به نام مقدّس او سوگند یاد كند) «فیقسمان باللَّه»
6- مراعات حقوق مردم همه‏جا مهم است ومكان بردار نیست. «ضربتم‏فى‏الارض»
7- براى پرداخت حقّ، هرگونه شك را دفع كنید. «تحبسونهما... ان ارتبتم»
8 - سوگند، یكى از راه‏هاى شك‏زدایى است. «فیقسمان»
9- تنها سوگند به نام «اللّه» ارزشمند و معتبر است. «فیقسمان باللّه»
10- براى اداى حقّ از صحنه‏هاى مذهبى و ملكوتى و مكان‏ها و زمان‏هاى مقدّس كمك بگیریم. [209] «من بعد الصلوة فیقسمان باللّه»
11- از بهترین فرصت‏ها براى اداى حقّ باید بهره گرفت. «بعدالصلاة» (نماز در پاكى و پرهیز از دروغ نقش دارد)
12- یكى از عوامل انحراف، رسیدن به پول است. «لانشترى به ثمناً»
13- یكى از عوامل انحراف، محبّت و علاقه‏هاى فامیلى است. «لانشترى به ثمناً و لو كان ذاقربى»
14- تنها موردى كه متن «سوگندنامه» از طریق وحى، دیكته شده است، «حقّ الناس» است. «لانشترى ...»
15- كتمان حقّ و خیانت در گواهى، عادل را فاسق مى‏كند و در همه ادیان الهى، حرام شمرده شده است. («ذواعدل»، مى‏شود «من الآثمین»)


209) حضرت على‏علیه السلام به شخصى كه تقاضاى بیت‏المال (علاوه بر سهم عادى خود) داشت فرمود: روز جمعه نزد او آید. سپس او را به نمازجمعه برد و جمعیّت را به او نشان داد و فرمود: معناى تقاضاى نابجاى تو سرقت از اموال این مردم است. در این صحنه مى‏بینیم كه حضرت از نماز و جمعیّت و جمعه براى تأثیرگذارى كلام نورانى خود بهره گرفته است.

Copyright 2015 almubin.com