1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 120
تفسير 5. المائدة آية 110
Number of verses: 120
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
إِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَىٰ وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا ۖ وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ ۖ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي ۖ وَتُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَىٰ بِإِذْنِي ۖ وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ 110
(به خاطر بیاور) هنگامی را که خداوند به عیسی بن مریم گفت: «یاد کن نعمتی را که به تو و مادرت بخشیدم! زمانی که تو را با» روح القدس «تقویت کردم؛ که در گاهواره و به هنگام بزرگی، با مردم سخن می‌گفتی؛ و هنگامی که کتاب و حکمت و تورات و انجیل را به تو آموختم؛ و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی بصورت پرنده می‌ساختی، و در آن می‌دمیدی، و به فرمان من، پرنده‌ای می‌شد؛ و کور مادرزاد، و مبتلا به بیماری پیسی را به فرمان من، شفا می‌دادی؛ و مردگان را (نیز) به فرمان من زنده می‌کردی؛ و هنگامی که بنی اسرائیل را از آسیب رساندن به تو، بازداشتم؛ در آن موقع که دلایل روشن برای آنها آوردی، ولی جمعی از کافران آنها گفتند: اینها جز سحر آشکار نیست!»

ترجمه
زمانى كه خداوند فرمود: اى عیسى پسر مریم! نعمتم را بر تو و بر مادرت یاد كن. آنگاه كه تورا با »روح‏القدس« (جبرئیل) تأیید كردم. در گهواره (به اعجاز) و در بزرگسالى (به وحى) با مردم سخن گفتى، و آنگاه كه كتاب و حكمت و تورات و انجیل به تو آموختم، و (فراموش مكن زمانى را كه) به اذن من از گِل (چیزى) به صورت پرنده ساختى و در آن دمیدى، پس با اذن من پرنده‏اى شد، و با اذن من كور مادرزاد و پیسى گرفته را شفا مى‏دادى، و آنگاه كه به اذن من، مردگان را (زنده) از گور بیرون مى‏آوردى، و (به یاد آور) زمانى كه (دست ظلم) بنى‏اسرائیل را از تو كوتاه كردم، آنگاه كه تو دلایل روشن برایشان آوردى، پس كافران از ایشان (درباره‏ى معجزات تو) گفتند: این، چیزى جز سحر آشكار نیست.

نکته ها
از این آیه تا آخر سوره، درباره حضرت عیسى علیه السلام است.
در این آیه، انواع لطف الهى، و در آغاز همه، تأیید به روح القدس درباره حضرت مسیح بیان شده است.
در آغاز آیه مى‏فرماید: اى عیسى! یاد كن از نعمت‏هایى كه به تو و به مادرت دادم، ولى آنچه از نعمت‏ها در آیه به چشم مى‏خورد همه‏ى نعمت‏ها مربوط به حضرت عیسى است (نه مادرش)، شاید به خاطر آن كه نعمت به فرزند در حقیقت نعمت به مادر است. شاید هم مراد آیه، نعمت‏هایى باشد كه در سوره آل عمران درباره‏ى حضرت مریم آمده است. [212]
شاید مراد از كتاب، كتب غیر تورات و انجیل باشد و نام تورات و انجیل با آنكه آن دو نیز كتابند به خاطر اهمیّت برده شده است.
از حضرت على‏علیه السلام پرسیدند: آن حیوانى كه بدون قرار گرفتن در رحم (یا تخم) پیدا شد چیست؟ فرمود: پرنده‏اى كه حضرت عیسى با دمیدن در مجسمه به وجود آورد. [213]


212) آل‏عمران، 42 تا 45.
213) تفسیر نورالثقلین.

پيام ها
1- یاد الطاف خدا به اولیایش، مایه‏ى دلگرمى براى رهروان حقّ است. «اذ»
2- پیامبران هم نباید از یاد نعمت‏هاى خدا غافل شوند. «یا عیسى ابن مریم اذكر...»
3- زن به مقامى مى‏رسد كه دوش به دوش پیامبر مطرح مى‏شود. «علیك و على والدتك»، بلكه یك زن و فرزند پیامبرش، با هم یك آیه شمرده مى‏شوند. «و جعلناها وابنها آیة» [214]
4- حضرت عیسى، با تكلّم در گهواره، هم نبوّت خویش و هم عفت و عصمت مادرش را ثابت كرد. «تُكلّم النّاس فى المهد»
5 - سخنان عیسى در گهواره نمایى از وحى بود. «ایّدتك بروح القدس تكلّم...»
6- اراده‏ى الهى، نیاز به تجربه، قدرت و گذشت زمان را حل مى‏كند و حضرت عیسى، بدون تجربه و تمرین و صرف زمان، در كودكى همان حرف‏هاى صحیح را مى‏گوید كه در پیرى مى‏زند، نه حرف كودكانه. «فى المهد وكهلاً»
7- پیامبران، هم باید علم داشته باشند «الكتاب»، هم بینش «الحكمة»، هم گفته‏هاى پیشینیان را بدانند «التوراة»، و هم پیام جدید داشته باشند. «الانجیل»
8 - تعبیر آفرینش وخلق، به غیر خدا هم نسبت داده مى‏شود. «اذتخلق»
9- اذن خداوند، مجوّز ساختن مجسّمه پرندگان بوده است. «تخلق من الطّین كهیئة الطیر باذنى»
10- اولیاى خاص خدا، ولایت تكوینى دارند. (جملات «تخلق، تنفخ، تبرء و تخرج» به حضرت عیسى خطاب شده است).
11- در اعجاز عیسى علیه السلام، هم نفس مسیحایى او و هم هنر مجسمه ساختن نقش داشته است. «كهیئة الطیر ... فتنفخ»
12- نفس مسیحایى، جماد را پرواز داد، ولى دلهاى بنى‏اسرائیل را نه. «فتنفخ فیها فتكون طیراً»
13- آنجا كه خطر شرك زیاد است، تكرار توحید لازم است. (تكرار «تخلق... باذنى... تبرء... باذنى... تخرخ الموتى باذنى»
14- وقتى خداوند، قدرت احیاگرى و شفا دادن را به انبیا مى‏دهد، توسّل و استمداد مردم نیز باید جایز باشد. «تخلق من الطین... فتكون طیرا باذنى و تبرء الاكمه و الابرص باذنى و اذ تخرج الموتى باذنى» (مگر مى‏شود خداوند به كسى قدرت بدهد، امّا مردم را از توجّه به آن منع كند؟!)
15- زنده شدن مردگان و «رجعت»، در همین دنیا صورت گرفته است. «تخرج الموتى»
16- سوء قصد بنى‏اسرائیل به حضرت عیسى علیه السلام، از سوى خدا دفع شد. «كففت بنى‏اسرائیل عنك»


214) انبیاء، 91.

Copyright 2015 almubin.com