ترجمه
(عیسى گفت: خدایا!) اگر عذابشان كنى، پس آنان بندگان تو هستند و اگر آنان را بیامرزى، پس همانا تو خود توانمند و حكیمى.

نکته ها
حضرت عیسى در پاسخ خداوند كه فرمود: آیا تو به مردم گفتى من و مادرم را خدا بگیرد؟ با جدا كردن خود از مرد و اینكه تنها خداوند مالك آنان است، فرمود: در گرایشهاى شرك‏آلود امّت خود نقشى نداشته است.
به روایت ابوذر، پیامبر اكرم‏صلى الله علیه وآله شبى تا صبح در ركوع و سجود این آیه را تلاوت مى‏نمود. از آن حضرت سؤال كردم چگونه بود كه تا صبح این آیه را تلاوت فرمودید. حضرت فرمود: از خداوند طلب شفاعت براى امّتم مى‏كردم و خداوند سرانجام آن را به من داد و امّتم در صورتى كه شرك نورزند، به آن نائل خواهند شد. [226]
در روایتى دیگر آمده است وقتى حضرت این آیه را تلاوت فرمود، دستان مبارك را بلند كرده و با حال گریه فرمود: «اللّهم امّتى» وبه امّت خود دعا مى‏كرد. خداوند جبرئیل را بر حضرت فرستاد و فرمود: «انّا سنرضیك فى امّتك و لا نسوئك» ما تو را خشنود خواهیم كرد و نمى‏گذاریم ناراحت شوى. [227]

پيام ها
1- انبیا، تسلیم پروردگارند. «ان تعذّبهم... و ان تغفر لهم» از كار خدا نمى‏توان سؤال كرد: «لایسئل عمّا یفعل» [228]
2- عذاب ویا آمرزش مشركان بدست خداست. «ان تعذّبهم...و ان تغفر لهم»
3- انبیا، مقام شفاعت دارند، ولى گاهى گناه و جرم در حدّى است كه آنان نیز پاى خود را كنار مى‏كشند. «ان تعذّبهم فانّهم عبادك»
4- قهر یا مهر خداوند، بر اساس عزّت و حكمت است. «انت العزیز الحكیم»