ترجمه
و اگر به خداوند و پیامبر و آنچه بر او نازل شده ایمان مى‏آوردند، هرگز آنان (كافران) را (سرپرست و) دوست خود نمى‏گرفتند، ولى بسیارى از آنان فاسقند.

نکته ها
در معناى این آیه، چند احتمال داده‏اند، از جمله:
الف: اگر یهود مسلمان مى‏شدند، كفّاررا ولىّ خود قرار نمى‏دادند. [159]
ب: اگر یهود، به موسى‏علیه السلام وتورات ایمان داشتند، هرگز مشركان را ولىّ خود نمى‏گرفتند. [160]
ج: اگر كفّار و مشركان مسلمان مى‏شدند، یهود آنان را دوست خود انتخاب نمى‏كرد. [161]
ظاهر آیه با توجّه به آیات قبل، احتمال اوّل را تقویت مى‏كند.

پيام ها
1- ایمان آوردن اهل‏كتاب، چنان بعید است كه به یك آرزو مى‏ماند. «ولو كانوا یؤمنون...» (كلمه‏ى «لو»، در موردى به كار مى‏رود كه كار نشدنى باشد، مانند پیرمردى كه بگوید: اگر جوان مى‏شدم!)
2- كسى كه به خدا و پیامبر ایمان قلبى داشته باشد، حاضر نیست ولایت غیر الهى را بپذیرد. «لو كانوا یؤمنون... مااتّخذوهم اولیاء» (راه رسیدن به استقلال واقعى و رهائى از سلطه‏ى كفّار، ایمان است)
3- فسق و بى‏ایمانى، سبب پذیرش سلطه‏ى كفّار است. «لو كانوا یؤمنون... ما اتّخذوهم اولیاء»
4- ایمان، با ولایت كفار سازگار نیست. سلطه‏پذیر سازشكار، بى‏دین و فاسق است. «لو كانوا یؤمنون... ولكن كثیراً منهم فاسقون»
5 - فسق، با ایمان در تعارض است. «لو كانوا یؤمنون... ولكن ... فاسقون»