1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 14
تفسير 61. الصف آية 5
Number of verses: 14
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَد تَّعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ ۖ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ 5
(به یاد آورید) هنگامی را که موسی به قومش گفت: «ای قوم من! چرا مرا آزار می‌دهید با اینکه می‌دانید من فرستاده خدا به سوی شما هستم؟!» هنگامی که آنها از حق منحرف شدند، خداوند قلوبشان را منحرف ساخت؛ و خدا فاسقان را هدایت نمی‌کند!

ترجمه
 و آنگاه كه موسى‏ به قوم خود گفت:اى قوم من! با این كه مى‏دانید من فرستاده خدا به سوى شما هستم، چرا اذیّتم مى‏كنید؟ پس چون منحرف شدند، خداوند دل‏هاى آنان را منحرف ساخت و خداوند قوم فاسق را هدایت نمى‏كند.

نکته ها
«زاغَ» از «زیغ» به معناى انحراف از مسیر حق است. روح انسان به راه مستقیم تمایل دارد و این انسان است كه آن را منحرف مى‏كند.
در آیات قبل، انتقاد از گفتار بدون عمل بود، در این آیه انتقاد از عمل بر خلاف علم است كه چرا با این‏كه مى‏دانند او پیامبر خداست، او را اذیّت و آزار مى‏دهند.
خداوند، كیفر و پاداش را بر اساس عدل و حكمت خود و عملكرد انسان قرار مى‏دهد. او از طریق عقل و فطرت و فرستادن پیامبران مردم را هدایت مى‏كند، هر كس هدایت را پذیرفت، بر هدایتش مى‏افزاید: «والّذین اهتدوا زادهم هدى‏»(9) و هر كس با علم و اراده، راه انحراف را انتخاب كند، خداوند او را رها مى‏كند. «زاغوا ازاغ اللّه»
آزار و اذیت حضرت موسى و پیامبر اكرم
اذیّت‏هایى كه قوم موسى‏علیه السلام در مورد او روا داشتند، بسیار بود، از جمله مى‏گفتند:
«لن نؤمن لك حتّى نرى اللّه جهرة»(10) هرگز به تو ایمان نمى‏آوریم تا این كه خداوند را به طور آشكار ببینیم.
«لن نصبر على طعام واحد»(11) ما بر یك نوع طعام صبر نمى‏كنیم.
«لن ندخلها حتّى یخرجوا منها»(12) تا آنها از آنجا بیرون نشوند، ما داخل نخواهیم شد.
«فاذهب انت و ربّك فقاتلا انّا هاهنا قاعدون»(13) تو و پروردگارت بروید و با آنها جنگ كنید، ما نشسته‏ایم.
«اجعل لنا الهاً كما لهم آلهة»(14) براى ما نیز خدایى مثل خدایان این بت پرستان، قرار بده.
«قالوا اوذینا من قبل ان تأتینا و من بعد ما جئتنا»(15) اى موسى! ما هم پیش از آمدن تو و هم پس از آن در رنج و شكنجه بوده‏ایم.
پیامبر اكرم‏صلى الله علیه وآله نیز مورد آزار و اذیّت مشركان و منافقان قرار داشت، چنانكه قرآن مى‏فرماید:
«و منهم الّذین یؤذون النّبى و یقولون هو اُذن»(16) بعضى (از منافقان) كسانى هستند كه دائم پیامبر را آزار مى‏دهند و مى‏گویند او زود باور است.
«والّذین یؤذون رسول اللّه لهم عذابٌ الیم»(17) براى آنها كه پیامبر خدا را اذیّت مى‏كنند، عذاب دردناك آماده و مهیا است.
«ان ذلكم كان یؤذى النّبىّ فیستحیى منكم»(18) این كار شما پیامبر را آزار مى‏دهد و او از شما شرم مى‏كند (كه ناراحتى خود را اظهار كند).
یكى دیگر از آزارهایى كه پیامبر اسلام مى‏دید، سستى بعضى از مسلمانان براى جهاد بود كه مى‏گفتند: «انّ بیوتنا عورة»(19) خانه‏هاى ما حفاظ ندارد، «لاتنفروا فى الحّر»(20) هوا گرم است، «بَعُدت علیهم الشقة»(21) راه دور است، «و لاتفتنّى الا فى الفتنة سقطوا»(22) با شركت در جنگ تبوك ممكن است نگاه ما به دختران و زنان رومى بیفتد و گرفتار شویم، اسلحه و امكانات كم است و...
با توجّه به آیات قبل كه فرمود: چرا به گفتار خود عمل نمى‏كنید و خدا رزمندگان را دوست دارد، معلوم مى‏شود كه مراد از آزار در این آیه، سستى در جهاد و رفتن به جبهه است.


9) محمّد، 17.
10) بقره، 55.
11) بقره، 61.
12) مائده، 22.
13) مائده، 24.
14) اعراف، 138.
15) اعراف، 129.
16) توبه، 61.
17) توبه، 61.
18) احزاب، 53.
19) احزاب، 13.
20) توبه، 81 .
21) توبه، 42.
22) توبه، 49.

پيام ها
 1- تاریخ زندگى حضرت موسى‏علیه السلام بخاطر درس‏ها و عبرت‏هایى كه دارد نباید فراموش شود. «و اذ...»
 2- آشنایى با تاریخ بزرگان، سبب تسلّى و دلدارى است. «اذ قال موسى‏ لقومه... لِمَ تؤذوننى»
 3- گاهى خودى‏ها بیش از بیگانگان مشكل آفرینى مى‏كنند. «یا قوم لِمَ تؤذوننى»
 4- در نهى از منكر، از اهرم عاطفه استفاده كنید. «یا قوم لِمَ تؤذوننى»
 5 - اذیّت یاران، نباید سبب قهر و طرد آنها شود. «یا قوم لِمَ تؤذوننى»
 6- علم و آگاهى، مسئولیّت آور است. از آگاهان انتظار مى‏رود كه به علم خود عمل كنند. «لِمَ تؤذوننى و قد تعلمون...»
 7- گفتار و رفتارى كه موجب آزار رهبران دینى شود، به انحراف انسان مى‏انجامد. «لِمَ تؤذوننى... زاغوا»
 8 - انحراف در گفتار و رفتار، مقدّمه انحراف دل و روح و شخصیّت و هویّت و فرهنگ و فكر انسان است. «فلمّا زاغوا ازاغ اللّه قلوبهم»
 9- گناه، محرومیّت از هدایت الهى را به دنبال دارد. «واللّه لایهدى القوم الفاسقین»

Copyright 2015 almubin.com