1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 14
تفسير 61. الصف آية 6
Number of verses: 14
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِن بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ ۖ فَلَمَّا جَاءَهُم بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَٰذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ 6
و (به یاد آورید) هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: «ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق‌کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده [= تورات‌] می‌باشم، و بشارت‌دهنده به رسولی که بعد از من می‌آید و نام او احمد است!» هنگامی که او [= احمد] با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحری است آشکار»!

ترجمه
و آنگاه كه عیسى پسر مریم به بنى اسرائیل گفت: همانا من فرستاده خدا به سوى شما هستم و توراتى را كه پیش از من بوده است، تصدیق مى‏كنم و نسبت به پیامبرى كه بعد از من خواهد آمد و نامش احمد است، مژده مى‏دهم. پس چون معجزات روشنى براى آنان آورد، گفتند: این جادویى آشكار است.

نکته ها
بدون شك آنچه امروز در دست یهودیان و مسیحیان به نام تورات و انجیل قرار دارد، كتاب‏هاى نازل شده بر پیامبران بزرگ خدا، حضرت موسى و حضرت مسیح‏علیهما السلام نیست، بلكه مجموعه‏اى از كتاب‏هایى است كه به وسیله یاران آنها یا افرادى كه بعد از آنها متولّد شده‏اند، تألیف شده است. یك مطالعه اجمالى  در این كتاب‏ها گواه زنده این مدّعاست و خود یهودیان و مسیحیان نیز ادّعایى بیش از این ندارند.
البتّه شك نیست كه قسمتى از تعلیمات موسى‏ و عیسى‏ و محتواى كتاب‏هاى آنها در ضمن گفته‏هاى پیروانشان به این كتاب‏ها انتقال یافته است، به همین دلیل نمى‏توان همه آنچه را كه در عهد قدیم (تورات و كتاب‏هاى وابسته به آن) و عهد جدید (انجیل و كتاب‏هاى وابسته به آن) آمده است، انكار كرد، بلكه محتواى كتاب‏هاى فوق، مخلوطى از تعلیمات این دو پیامبر بزرگ خدا و افكار و اندیشه‏هاى دیگران است.
در كتاب‏هاى موجود، تعبیرات گوناگونى كه بشارتِ ظهور پیامبر بزرگى در آینده كه نشانه‏هاى او جز بر پیامبر اسلام تطبیق نمى‏كند، دیده مى‏شود.
جالب آنكه غیر از پیشگویى‏هایى كه در این كتاب‏ها دیده مى‏شود و بر شخص پیامبراسلام‏صلى الله علیه وآله تطبیق مى‏كند، در سه مورد از انجیلِ «یوحنّا»، روى كلمه «فارقلیط» تكیه شده كه در ترجمه‏هاى فارسى، به «تسلّى دهنده» ترجمه شده است. اكنون به متن انجیل یوحنّا به نقل از تفسیر نمونه توجّه كنید:
«و من از پدر خواهم خواست و او «تسلّى دهنده‏ى» دیگر به شما خواهد داد كه تا ابد با شما خواهد ماند.»(23)
و در باب 15 آمده است: «و چون آن «تسلّى دهنده» بیاید... در باره‏ى من شهادت خواهد داد.»(24)
و در باب 16 نیز مى‏خوانیم: «لیكن به شما راست مى‏گویم كه شما را مفید است كه من بروم كه اگر من نروم، آن «تسلّى دهنده» به نزد شما نخواهد آمد، امّا اگر بروم او را به نزد شما خواهم فرستاد.»(25)
مهمّ این است كه در متن سریانى اناجیل كه از اصل یونانى گرفته شده است، به جاى تسلّى دهنده، «پارقلیطا» آمده و در متن یونانى «پیركلتوس» كه از نظر فرهنگ یونانى به معنى «شخص مورد ستایش» و معادل واژه‏هاى «محمّد و احمد» در زبان عربى است.
ولى هنگامى كه ارباب كلیسا متوجّه شدند انتشار چنین ترجمه‏اى ضربه‏ى شدیدى به تشكیلات آنها وارد مى‏كند، به جاى «پیركلتوس»، كلمه‏ى «پاراكلتوس» را نوشتند كه به معناى «تسلّى دهنده» است و با این تحریف آشكار، این سند زنده را دگرگون ساختند، هر چند با وجود این تحریف، بشارت روشنى از ظهور یك پیامبر بزرگ در آینده مشهود است.(26)
در دایرة المعارف بزرگ فرانسه، در این باره آمده است:
«محمّد، مؤسّس دین اسلام و فرستاده‏ى خدا و خاتم پیامبران است. كلمه «محمّد» به معنى بسیار حمد شده است و از ریشه‏ى «حمد» به معنى تجلیل و تمجید، گرفته شده و نام دیگرى كه آن هم از ریشه‏ى «حمد» است و هم معنى لفظ «محمّد» مى‏باشد، «احمد» است كه احتمال قوى مى‏رود، مسیحیان عربستان، آن لفظ را به جاى «فارقلیط» به كار مى‏بردند. احمد یعنى بسیار ستوده شده و بسیار مجلل، كه ترجمه‏ى لفظ «پیركلتوس» است و اشتباهاً لفظ «پاراكلتوس» را به جاى آن گذاشته‏اند و به این ترتیب نویسندگان مذهبى مسلمان مكرّر گوشزد كرده‏اند كه مراد از این لفظ، بشارت ظهور پیامبر اسلام است. قرآن مجید نیز آشكارا در آیه ششم سوره صف به این موضوع اشاره مى‏كند.»(27)
آیا نام پیامبر اسلام، «احمد» بوده است؟
الف) در كتاب‏هاى تاریخى آمده است كه پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله از كودكى داراى دو نام بوده و مردم او را با هر دو نام خطاب مى‏كردند كه یكى «محمّد» و دیگرى «احمد» بوده است. نام اوّل را جدّ پیامبر عبدالمطلب، و نام احمد را مادرش آمنه براى او انتخاب كردند. این مطلب در سیره حلبى مشروحاً ذكر شده است.
ب) یكى از كسانى كه به دفعات، پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله را با نام «احمد» یاد كرده، عموى آن حضرت، «ابوطالب» است و امروزه در كتابى كه به نام «دیوان ابوطالب» در دست ما قرار دارد، اشعار زیادى دیده مى‏شود كه در آن از پیامبر گرامى اسلام با عنوان «احمد» یاد شده است(28) مانند:
ارادوا قتل احمد ظالموهم‏
و لیس بقتلهم فیهم زعیم‏
ستمگران تصمیم به قتل او گرفتند ولى براى این كار رهبرى نیافتند.
ج) در اشعار «حسان بن ثابت» شاعر معروف عصر پیامبر نیز این تعبیر دیده مى‏شود:
مفجعة قد شفها فقد احمد
فظلت لآلاء الرّسول تعدّد
مصیبت زده‏اى كه فقدانِ احمد او را بى‏تاب كرده بود، پیوسته عطایا و مواهب رسول را بر مى‏شمرد.(29)
در حدیث مى‏خوانیم كه پیامبر اسلام‏صلى الله علیه وآله فرمودند: «نام من در زمین، «محمّد» و در آسمان‏ها، «احمد» است».(30)


23) انجیل یوحنّا، باب 14، جمله 16.
24) انجیل یوحنّا، باب 15،جمله 26.
25) انجیل یوحنّا، باب 16، جمله 8 .
26) تفسیر فرقان.
27) دایرة المعارف بزرگ فرانسه، ج 23، ص 4176، به نقل از تفسیر نمونه.
28) دیوان ابوطالب، ص 25 تا 29، و تاریخ ابن عساكر، ج 1، ص 275، به نقل از تفسیر نمونه.
29) دیوان حسان بن ثابت، ص 59، به نقل از تفسیر نمونه.
30) تفسیر برهان.

پيام ها
 1- تاریخ زندگانى حضرت عیسى‏علیه السلام قابل توجّه و به یاد ماندنى است «و اذ قال عیسى»
 2- عیسى، رسول خدا است، او را خدا ندانید. «انّى رسول اللّه»
 3- در تربیت الهى، كلاس‏هاى متعدّدى وجود دارد كه هر كلاس، مقدّمه‏ى كلاس بعدى و هر استاد تصدیق كننده استاد قبلى است. «و مصدّقاً لما بین یدىّ من التوراة و مبشّراً برسول...»
 4- اسلام، كامل‏ترین ادیان است، زیرا بشارت، در مورد چیز بهتر و كامل‏تر است. «و مبشّراً برسول»
 5- در نزد اولیاى خدا، به جاى حسادت، بشارت است. «مبشّراً برسول من بعدى»
 6- عیسى‏ هم مبشَّر است، هم مبشِّر. او به آمدن پیامبر اسلام بشارت مى‏دهد «مبشّراً برسول...» و خداوند از وجود او بشارت مى‏دهد.  «یا مریم ان اللّه یبشّرك بكلمة منه اسمه المسیح»(31)
 7- در دعوت‏ها، هم به گذشته توجّه كنید «مصدقاً...»، هم زمان خود را در نظر بگیرید، «انّى رسول اللّه الیكم» و هم آینده را در نظر داشته باشید. «... من بعدى اسمه احمد»
 8- در معرفى افراد آن گونه عمل كنید كه هیچ ابهامى باقى نماند. «... اسمه احمد»
 9- لجاجت، عنصرى است كه باعث مى‏شود، نه بشارت‏هاى قبلى كارساز باشد و نه نشانه‏هاى موجود. «فلمّا جاءهم بالبیّنات قالوا هذا سحرٌ مبین»


31) آل عمران، 45.

Copyright 2015 almubin.com