ترجمه
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، براى خدا تسبیح مىگویند. فرمانروایى، مخصوص او و ستایش نیز مخصوص اوست و او بر همه چیز تواناست.
نکته ها
حاكمان دنیوى براى كسب و حفظ قدرت خود، مرتكب خلافكارىهایى مىشوند، ولى خداوند فرمانروایى است كه همه هستى او را تقدیس و تنزیه مىكنند و هیچ ظلمى از او صادر نمىشود.
حمد و ستایش، حقّ كسى است كه از عیب و نقص به دور باشد، لذا اوّل تسبیح خداوند مطرح شده است و سپس ستایش او در نماز نیز تسبیح و حمد، در ركوع و سجود در كنار هم آمده است.
پيام ها
1- تمام موجودات هستى نوعى شعور دارند و طبق همان شعور، به تسبیح الهى مشغولند. (دریغ كه بعضى انسانها به خاطر ترك عبادت و تسبیح، وصله ناهمرنگ هستى هستند). «یسبح للّه ما فى السموات و ما فى الارض»
2- حكومت خداوند مطلق است و هیچ محدودیتى ندارد. «له الملك» (حكومت الهى حقیقى است نه مجازى، نه عاریهاى، نه اعتبارى و نه موقّت)
3- در دنیا بسیارى از افرادى كه حكومت و قدرت دارند، مورد انتقادند، ولى خداوند هم قدرت و حكومت دارد و هم مورد ستایش است. «له الملك و له الحمد»
4- سرچشمه تمام كمالات اوست و لذا تمام ستایشها براى اوست. «له الحمد»
5 - در دنیا بسیارى از فرمانروایان از حل مشكلات و انجام اصلاحات عاجزند، ولى خداوند، فرمانروایى است كه بر هركارى قادر است. «له الملك... و هو على كلّ شىء قدیر»
6- قدرت خداوند نسبت به همه هستى یكسان است. (آفریدن یك قطعه سنگ با آفریدن یك سلسله كوه براى او یكسان است، همانگونه كه براى چشم ما، دیدن یك میخ و دیدن یك كوه یكسان است). «و هو على كلّ شىء قدیر»
توضيحات
سیماى سوره تغابن
این سوره هجده آیه دارد و در مدینه نازل شده است.
به مناسبت آیه نهم كه در آن روز قیامت، روز «تغابن» شمرده شده، این سوره، تغابن نام گرفته است.
تغابن به معناى دیگرى را مغبون كردن و سود را به نفع خود جذب كردن است. در قیامت، هر كس به فكر آن است كه خود را نجات دهد و دیگرى را مقصر بداند.
آیات این سوره از نظر نظم و سیاق، شبیه سوره حدید و گویى خلاصهاى از آن است.
سوره با بیان توحید و یگانگى خداوند آغاز شده و با هشدار به مردم در مراقبت از اعمالشان و توجّه به قیامت ادامه یافته است و در پایان مردم را به انفاق در راه خدا و دورى از دلبستگى به دنیا سفارش مىكند.