ترجمه
و اگر خداوند مىخواست (همه به اجبار ایمان مىآوردند و) شرك نمىورزیدند (ولى سنّت الهى چنین نیست) و ما تورا بر آنان نگهبان قرار ندادیم و تو وكیل (ایمان آوردن) آنان نیستى.
نکته ها
مشیّت و خواستِ خداوند دو گونه است: خواست تشریعى و خواست تكوینى. خداوند از نظر تشریعى، هدایتِ همهى مردم را خواسته است و لذا پیامبران و كتب آسمانى را فرستاده است، امّا از نظر تكوینى خواسته است كه مردم بر اساس اراده و اختیار خود، راه را انتخاب كنند، نه آنكه مجبور به پذیرش دین باشند.
پيام ها
1- اراده وخواست خداوند، تخلّف ندارد. «لو شاءاللَّه ما اشركوا»
2- مشیّت و اراده الهى بر آزاد گذاشتن انسانهاست و وجود مشركین، نشانهاى از این آزادى است. «ولو شاء اللَّه ما اشركوا»
3- پیامبران الهى، مربّى و معلّم مردمند نه زندانبانانى كه با زور و تحمیل، دستور دهند. «ما جعلناك علیهم حفیظاً»
4- پیامبر، نه مسئول دفع بلا از مشركان و نه مسئول جلب منفعت براى آنان است. «ما جعلناك علیهم حفیظاً و ما انت علیهم بوكیل»
5 - انبیا ضامنِ وظیفهاند نه نتیجه. با آن همه تلاش، گروه بسیارى مشرك ماندند. «و ما أنت علیهم بوكیل»
6- پیامبر، براى هدایت مردم سوز و گداز داشت. «و ما أنت علیهم بوكیل»