1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 165
تفسير 6. الأنعام آية 136
Number of verses: 165
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَجَعَلُوا لِلَّهِ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ الْحَرْثِ وَالْأَنْعَامِ نَصِيبًا فَقَالُوا هَٰذَا لِلَّهِ بِزَعْمِهِمْ وَهَٰذَا لِشُرَكَائِنَا ۖ فَمَا كَانَ لِشُرَكَائِهِمْ فَلَا يَصِلُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَا كَانَ لِلَّهِ فَهُوَ يَصِلُ إِلَىٰ شُرَكَائِهِمْ ۗ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ 136
آنها [= مشرکان‌] سهمی از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، برای او قرار دادند؛ (و سهمی برای بتها!) و بگمان خود گفتند: «این مال خداست! و این هم مال شرکای ما [= یعنی بتها] است!» آنچه مال شرکای آنها بود، به خدا نمی‌رسید؛ ولی آنچه مال خدا بود، به شرکایشان می‌رسید! (آری، اگر سهم بتها با کمبودی مواجه می‌شد، مال خدا را به بتها می‌دادند؛ امّا عکس آن را مجاز نمی‌دانستند!) چه بد حکم می‌کنند (که علاوه بر شرک، حتّی خدا را کمتر از بتها می‌دانند)!

ترجمه
و (بت پرستان) از آنچه خداوند از كشت و چهارپایان آفریده است، سهمى را براى خدا قرار دادند و به پندار خودشان گفتند: این قسمت براى خداست و این قسمت براى (بت‏هایى كه هم) شریكان (خدایند، هم شریك اموال) ما پس آنچه سهم شركا و بت‏ها بود به خدا نمى‏رسید، ولى هرچه سهم خدا بود به شركا مى‏رسید، چه بد است آنچه داورى مى‏كنند!

نکته ها
آنان كه از مدار تربیت انبیا بیرون رفته و به وادى خیال مى‏روند، حرف‏ها و تصمیم‏هایشان نیز خیالى و بى‏منطق است و خود را مالك همه چیز مى‏دانند و تقسیم‏بندى مى‏كنند. یكبار پسران را سهم خود و دختران را سهم خدا مى‏دانند. «الكم الذكر و له الانثى» [483] یكبار هم غلات و حیوانات را بین خدا و بت‏ها تقسیم مى‏كنند. مشركان مى‏پنداشتند سهم بت‏ها غیر قابل تغییر است و آن را خرج بتكده‏ها و خدمه آنها مى‏كردند، و سهم خدا را نیز به این بهانه كه خداى آسمان‏ها بى‏نیاز است، هنگام كم و كسر آمدن‏ها خرج بتخانه‏ها مى‏كردند. نه خرج كودكان، فقرا و مهمانان.


483) نجم، 21.

پيام ها
1- در كشاورزى و دامدارى، گرچه انسان نقش دارد، امّا زارع و خالق اصلى خداست. «للّه ممّا ذرأ» در آیه‏اى دیگر مى‏فرماید: «ءانتم تزرعونه أم نحن الزّارعون» [484]
2- قانون زكات و تقسیم درآمد و منافع، در عقائد انسان‏هاى قبلى نیز بوده است، هر چند به صورت خرافى. «هذا للّه... هذا لشركائنا»
3- مشركان با آنكه بت‏ها را شریك خدا مى‏پنداشتند، ولى براى خداوند موقعیّت ویژه‏اى از عزّت و غنا قائل بودند و تلفات را از سهم خدا كم مى‏كردند و مى‏گفتند: او نیازى ندارد. «ما كان للّه فهو یصل الى شركائهم»
4- رسالت انبیا، مبارزه با خرافات است. «ساء ما یحكمون»


484) واقعه، 64.

Copyright 2015 almubin.com