1. الفاتحة 2. البقرة 3. آل عمران 4. النساء 5. المائدة 6. الأنعام 7. الأعراف 8. الأنفال 9. التوبة 10. يونس 11. هود 12. يوسف 13. الرعد 14. إبراهيم 15. الحجر 16. النحل 17. الإسراء 18. الكهف 19. مريم 20. طه 21. الأنبياء 22. الحج 23. المؤمنون 24. النور 25. الفرقان 26. الشعراء 27. النمل 28. القصص 29. العنكبوت 30. الروم 31. لقمان 32. السجدة 33. الأحزاب 34. سبأ 35. فاطر 36. يس 37. الصافات 38. ص 39. الزمر 40. غافر 41. فصلت 42. الشورى 43. الزخرف 44. الدخان 45. الجاثية 46. الأحقاف 47. محمد 48. الفتح 49. الحجرات 50. ق 51. الذاريات 52. الطور 53. النجم 54. القمر 55. الرحمن 56. الواقعة 57. الحديد 58. المجادلة 59. الحشر 60. الممتحنة 61. الصف 62. الجمعة 63. المنافقون 64. التغابن 65. الطلاق 66. التحريم 67. الملك 68. القلم 69. الحاقة 70. المعارج 71. نوح 72. الجن 73. المزمل 74. المدثر 75. القيامة 76. الإنسان 77. المرسلات 78. النبأ 79. النازعات 80. عبس 81. التكوير 82. الانفطار 83. المطففين 84. الانشقاق 85. البروج 86. الطارق 87. الأعلى 88. الغاشية 89. الفجر 90. البلد 91. الشمس 92. الليل 93. الضحى 94. الشرح 95. التين 96. العلق 97. القدر 98. البينة 99. الزلزلة 100. العاديات 101. القارعة 102. التكاثر 103. العصر 104. الهمزة 105. الفيل 106. قريش 107. الماعون 108. الكوثر 109. الكافرون 110. النصر 111. المسد 112. الإخلاص 113. الفلق 114. الناس
تعداد آیات: 165
تفسير 6. الأنعام آية 66
Number of verses: 165
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
وَكَذَّبَ بِهِ قَوْمُكَ وَهُوَ الْحَقُّ ۚ قُل لَّسْتُ عَلَيْكُم بِوَكِيلٍ 66
قوم و جمعیّت تو، آن (آیات الهی) را تکذیب و انکار کردند، در حالی که حق است! (به آنها) بگو: «من مسؤول (ایمان‌آوردن) شما نیستم! (وظیفه من، تنها ابلاغ رسالت است، نه اجبار شما بر ایمان.)»

ترجمه
بگو: او تواناست كه از بالاى سرتان یا از زیر پایتان عذابى بر شما بفرستد یا شما را به صورت گروه‏هاى گوناگون با هم درگیر كند، و طعم تلخ جنگ و خونریزى را توسط یكدیگر به شما بچشاند. بنگر كه چگونه آیات را گونه‏گون بازگو مى‏كنیم، باشد كه بفهمند.
و قوم تو این قرآن را تكذیب كردند، با آنكه سخن حقّى است، بگو: من وكیل و عهده‏دار ایمان آوردن شما نیستم.

نکته ها

«لَبْس» به معناى آمیختن، و «شِیَع» جمع «شیعه»، به معناى گروه است.
در آیه‏ى قبل، قدرت نجات‏بخش الهى مطرح شد، اینجا قدرت قهر و عذاب او.
امام باقر علیه السلام فرمودند: مراد از عذاب آسمانى، دود و صیحه و مراد از عذاب زمینى، فرورفتن در آن و مراد از «یَلبِسَكم شِیَعا»، تفرقه در دین و بدگویى و كشتن یكدیگر است. [367] شاید آن حضرت در مقام بیان بعضى از نمونه‏ها بوده‏اند نه تمام مصادیق، زیرا مثلا عذاب فوق شامل فشار طاغوت‏ها كه حاكم بر مردمند و عذاب تحت شامل قهرى بدنبال نافرمانى مردم از رهبر حقّ كه از مردم و در مردم و هم سطح آنان است نیز مى‏شود.
تعابیر گوناگونى در قرآن خطاب به پیامبر اكرم‏صلى الله علیه وآله، این مضمون را بیان مى‏كند كه پیامبر مسئولِ ابلاغ دین خداست، نه اجبار مردم به ایمان آوردن. از جمله: «ما جعلناك علیهم حفیظا» [368] ، «لستَ علیهم بمصیطر» [369] ، «ما أنت علیهم بجبّار» [370] ، «ما على الرّسول الاّ البَلاغ» [371] ، «أفانتَ تكره النّاس» [372] ، «لااكراه فى‏الدّین» [373] ، «اِن أنت الاّ نذیر» [374] و «قل لستُ علیكم بوكیل».


367) تفسیر نورالثقلین.
368) انعام، 107.
369) غاشیه، 22.
370) ق ، 45.
371) مائده، 99.
372) یونس، 99.
373) بقره، 256.
374) فاطر، 23.

پيام ها

1- یكى از وظایف پیامبر، یادآورى قدرت بى‏مانند خداوند است. «قل هو القادر»
2- شرك، زمینه‏ساز دریافت انواع عذاب‏هاست. «ثم انتم تشركون قل هو القادر...»
3- خداوند، هم نجات‏بخش است، هم عذابگر، آنكه آگاهانه سراغ غیر خدا مى‏رود، باید منتظر عذاب باشد. «قل هوالقادر على أن یبعث ...»
4- تفرقه و تشتّت، از عذاب‏هاى الهى و در كنار عذاب آسمانى و زمینى مطرح شده است. «یلبسكم شیعاً»
5 - گاهى مردم، به وسیله‏ى مردم و با دست یكدیگر عذاب و تنبیه مى‏شوند. «یذیق بعضكم بأس بعض»
6- مبلّغان دینى باید از روشهاى گوناگون براى ارشاد مردم بهره‏گیرند. «اُنظر كیف نصرّف الآیات»
7- اگر مفهومى را در قالب‏هاى متنوّع ارائه دادیم، به تأثیرات بیشترى امیدوار باشیم. «نُصرّف الآیات لعلّهم یفقهون»
8 - چون راه شما حقّ است، از تكذیب مردم نگران نباشید. «و هو الحقّ»
9- تو مسئول وظیفه هستى، ضامن نتیجه نیستى. «لستَ علیكم بوكیل»

Copyright 2015 almubin.com